Φωτογραφίες από την έκθεση
BIOΓΡΑΦΙΚΟ:ΣΟΦΙΑ ΙΩΑΝΝΗ ΜΠΑΚΙΡΤΖΗ, ζωγράφος
Γεννήθηκε το 1970 στην Νέα Πέραμο Αττικής
Σπουδές: Τριετής κύκλος σπουδών του τμήματος <<Γραφιστών>> του κλάδου Εφαρμοσμένων Καλών Τεχνών του Αθηναϊκού Καλλιτεχνικού και Τεχνολογικού Ομίλου (ΑΚΤΟ)
Απόφοιτη του Γ΄ Εργαστηρίου του Τμήματος Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών της Σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ
Ομαδικές Εκθέσεις:
2009 7ο Ετήσιο Εθνικό Φεστιβάλ Τεχνών και Διαγωνισμός Καλών Τεχνών , toutch - Επαφή , << ΡΥΘΜΟΙ>>, Δημοτική Πινακοθήκη , Δήμος Αγίου Νικολάου , Κρήτη
2010 Έκθεση μινιατούρας, Αίθουσα Τέχνης Athos Palace Hotel,
Χαλκιδική ( με την Διεθνή Εταιρεία Λόγου και Τέχνης,προσφορά
στην Ελληνική Εταιρεία για την Σκλήρυνση κατά Πλάκας)
2010 << Γωνιές της Θεσσαλονίκης>>, Κέντρο Ιστορίας Θεσσαλονίκης
Δημοτική Πινακοθήκη .
2010 <<Κορινθία 2010>> , Πανελλήνια Εικαστική Ομαδική Έκθεση,
Λυσίππειο Πνευματικό Κέντρο , Κόρινθος.
2011 Ομαδική Έκθεση Αποφοίτων του Τμήματος Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών της Σχολής Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ., Αποθήκη 9 Λιμάνι Θεσσαλονίκης.
Διακρίσεις: Β΄ ΒΡΑΒΕΙΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΚΖ΄ ΔΗΜΗΤΡΙΑ
Short Curriculum Vitae
SOFIA IOANNI BAKIRTZI, painter
She was born in 1970 in Nea Peramos Attikis
She studied in 3rd Studio of Painting and is a graduate of the Shool of Visual Arts of the faculty of Fine Arts, Aristotle University of Thessaloniki
Group exhibitions:
2009 7th Annual National Festival Arts and Competition Fine Arts,
<
2010 Miniature exhibition, Art's room Athos Palace Hotel, Halkidiki.
2010 << Places of Thesaloniki>> , Historical Center,
Demotic Gallery city of Thesaloniki
2010 << Korinthia 2010 >>,Panhellenic group exhibition, Lisippio
Center, Korinthos
Awards: Β΄ Award at ΚΖ΄ Dimitria, city of Thesaloniki
ΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΠΤΥΧΙΑΚΗΣ
ΣΟΦΙΑ ΙΩΑΝΝΗ ΜΠΑΚΙΡΤΖΗ
ΑΚ.ΕΤΟΣ: 2010 - 2011
Γ΄ ΕΡΓΑΣΤ.: ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΚΑΤΖΟΥΡΑΚΗΣ
ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΜΕ ΤΑ ΧΕΡΙΑ
Το θέμα το οποίο διαπραγματεύομαι την παρούσα χρονική περίοδο είναι το παιχνίδι με τα χέρια. Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη όλα τα ζώα ( αυτά που ζουν) πρώτη τους αίσθηση έχουν την αφή (Περί Ψυχής).
<<Η δε χειρ έοικεκ είναι ούχ εν όργανο άλλα πολλά>>( Αριστοτέλης).
ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΧΕΡΙΑ.
Οι κινητικές δυνατότητες του άκρου του χεριού το οποίο είναι ένα πολύπλοκο εργαλείο είναι τεράστιες και έχει αναπτυχθεί σε αυτόν τον βαθμό μόνο στον άνθρωπο. Η αφή είναι ιδιαίτερα αυξημένη σε σημεία όπως οι άκρες των δαχτύλων. Αποτελούνται από υψηλή πυκνότητα υποδοχέων και αντίστοιχα μεγαλύτερο από το υπόλοιπο σώμα αριθμό αρτηριακών νευρών. Οι νευρώνες του κινητικού φλοιού ελέγχουν τους μυς του βραχίονα και κινούν τα δάχτυλα.
Τα χέρια έχουν την δική τους γλώσσα η οποία είναι πλούσια σε διαβαθμίσεις. Οι χειρονομίες αντανακλούν πιο άμεσα από την γλώσσα την σκέψη , την αντίληψη και την κουλτούρα μας. Σύμφωνα με τον ψυχογλωσσολόγο David Mc Neill οι λέξεις και οι χειρονομίες είναι δυο αντίθετοι πόλοι που συμπληρώνουν ο ένας τον άλλο.
Τα δάχτυλα είναι ανεξάρτητα από την δύναμη της βαρύτητας, είναι πιο ευκίνητα και πιο εύκαμπτα σε σχέση με το υπόλοιπο σώμα. Τα χέρια είναι εκφραστικό μέσο και μπορούν να διαβαστούν ψυχολογικές διακυμάνσεις. Υπάρχουν άπειρες καθημερινές χειρονομίες με συμβολικό χαρακτήρα, δίνουμε πληροφορίες, χειρονομίες πρακτικές και έκφρασης. Είναι το μέρος εκείνο του σώματος με το οποίο ασχολείται ο άνθρωπος από την εμβρυακή του ηλικία, πρώτα αυτό παρατηρεί, και με αυτό επικοινωνεί. Από τα χέρια ενός ανθρώπου μπορείς να κατανοήσεις την κοινωνική και οικονομική του κατάσταση , την ηλικία του, τον τρόπο ζωής του.
ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ( ΣΥΝΤΟΜΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ)
Τα χέρια στην αρχαιοελληνική γλυπτική είναι χέρια ως φορέας , ως προσφορά, ώς ζύγιασμα ώς ισορροπία. Με τα χέρια μπορώ να καταλάβω τα όρια μου να ισορροπήσω την ζωή μου.
Στα αρχαιοελληνικά επιτύμβια , τα χέρια υποδηλώνουν συναισθήματα, χαϊδεύουν, ακουμπούν , αποχαιρετούν.
Στην Βυζαντινή τέχνη είναι μορφή , περιεχόμενο,και σύμβολο. (π.χ δισυπόστατο τρισυπόστατο). Τα βυζαντινά χέρια δέχονται, προσφέρουν, ελεούν, κρατούν υπερβατικές έννοιες,θρηνούν , ευλογούν.
Στην Αναγέννηση τα χέρια είναι συναίσθημα και συνθετικά στοιχεία. Έχουν αφηγηματικό χαρακτήρα.
Ο Rossetti ζωγραφίζει τα χέρια αιθέρια και φιλάρεσκα.
Ο εξπρεσιονισμός που επεμβαίνει καταλυτικά στην φόρμα κατασπαράζει την σαφήνεια των χεριών.
Ο Van Gogh δείχνει τα χέρια ταλαιπωρημένα και παραμορφωμένα απο τον χρόνο και την σκληρή δουλειά και ο Picasso απομακρινόμενος από την φυσική απεικόνιση των χεριών τα παραμορφώνει θέλοντας να δείξει τον πόνο και την αγωνία του.
Η επιλογή της προσέγγισης των χεριών μέσω του παιχνιδιού δεν είναι τυχαία. Είναι η απόπειρα κυριαρχίας πάνω σε μια δύσκολη κατάσταση. Όπως λέει και ο Freud , το παιχνίδι είναι σημαντικό γιατί απηχεί στις προσπάθειες του ατόμου να συμφιλιωθεί με τα συγκινησιακά του βιώματα. Είναι η γέφυρα μεταξύ εσωτερικής και εξωτερικής πραγματικότητας. Το παιχνίδι λειτουργεί καθαρτικά και απελευθερώνει το άτομο από το βάρος των εντάσεων που δημιουργούν οι πραγματικές καταστάσεις. Επίσης σύμφωνα με την θεωρία της πλεονάζουσας ενεργητικότητας, η ενεργητική εκτόνωση επιφέρει ηρεμία και ο Alder υποστηρίζει ότι με το παιχνίδι επιτυνχάνεται η ανάπτυξη της αυτοεκτίμησης του ατόμου. O κόσμος που κατασκευάζεται στο παιχνίδι είναι στα μέτρα του εγώ και αυτό επιφέρει ψυχική ανακούφιση.( Piaget)
Κατά την πρώτη φάση δημιουργήθηκαν περίπου 20 σχέδια διαστάσεων 50Χ70 με μολύβι όπου εικονίζονται παιχνίδια με τα χέρια τα περισσότερα γνωστά σε όλους μας από την παιδική μας ηλικία,σε κλίμακα ελάχιστα μικρότερη του φυσικού μεγέθους.
Η αίσθηση της στατικότητας αυτών, με οδήγησε σε 40 περίπου σχέδια διάστασης Α4 . Χρησιμοποιήθηκε πλαστικό χρώμα που χύθηκε στην επιφάνεια του χαρτιού και με κίνηση των δακτύλων (κλέβω, μαζεύω, τινάζω κ.οκ.) διαφορετική και επαναλαμβανόμενη κάθε φορά , έλαβα το ζητούμενο αποτέλεσμα.Η κίνηση περιορίζεται μόνο στα δάχτυλα και τον καρπό.
Κατά την τρίτη φάση δημιουργήθηκαν περισσότερα από 20 σχέδια , εκ των οποίων τα 4 είναι διαστάσεων 1.50Χ1.50μ , και τα υπόλοιπα 1.50Χ2.50μ . Σε κάθε δάχτυλο προσαρμόστηκε ένα παστέλ.
Σε αυτά η κίνηση ξεκινά από τα δάχτυλα και επεκτείνεται σε όλο το σώμα. Το αποτέλεσμά τους προέρχεται από την επανάληψη μιας προεπιλεγμένης κίνησης. Το σώμα σε ορισμένα παραμένει στατικό , σε άλλα κινείται οριζόντια και σε άλλα κάθετα. Τα δάχτυλα άλλοτε είναι άκαμπτα και άλλοτε εν κινήσι. Υπάρχουν σχέδια που πραγματοποιήθηκαν σε όρθια , σε καθιστή, και σε γονατιστή στάση. Το χέρι γίνεται μια παραγωγική μηχανή η οποία παράγει εικόνα και ήχο.
Μέσα σε αυτά είναι εμφανής και η ύπαρξη του κορμού , όπου άλλοτε παρουσιάζεται με την μορφή μικρής λευκής ταινίας άλλοτε μεγάλου λευκού κενού ή και περισσότερο μαυρισμένης περιοχής. Η λευκή επιφάνεια δεν είναι απλά φόντο αλλά ένα πλαστικά ισότιμο συνθετικό μέρος. Μελετάται το μέγιστο και το ελάχιστο άνοιγμα των χεριών σε σχέση με το σώμα, καθώς επίσης και το αποτέλεσμα της απόστασης που τοποθετείται το σώμα από την επιφάνεια του χαρτιού.
Οι φόρμες που δημιουργούνται είναι αυτοπαθείς και διαμορφώνονται εξαιτίας μιας συγκεκριμένης δικής μου συμπεριφοράς η οποία είναι ηθελημένη και σκόπιμη, και δεν αναφέρονται σε αντικείμενα του αισθητού κόσμου.
Όλη αυτή η διαδικασία δεν είναι μια απλή καταγραφή της κίνησης αλλά είναι άμεσα επηρεασμένη από την ύπαρξη εξωτερικών παραγόντων, και εσωτερικών δονήσεων που αυτοί δημιουργούν.
Μέσα από όλη αυτή τη διαδικασία δημιουργείται μια πραγματικότητα με τους δικούς μου όρους. Δεν αποσκοπεί να αυξήσει την χαρά, να απαλύνει τον πόνο ή να διώξει τον φόβο, αλλά επιδιώκει να διαμορφώσει ένα πλάισιο επικοινωνίας όπως όλα τα παιχνίδια άλλωστε.-
Χορηγός της έκθεσης: ΟΙΝΟΠΟΙΑ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ
