3 γλύπτες: ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ-ΧΟΥΛΙΑΡΑΣ-ΡΟΚΟΣ

H EPsilon Art Gallery σας προσκαλεί στην Oμαδική Έκθεση 3 γλύπτες Χουλιαράς Γιώργος - Παπαγιάννης Θεόδωρος - Ρόκος Κυριάκος 7 – 27 Ιουνίου 2012 Ώρες λειτουργίας έκθεσης: καθημερινά 11:00- 13:00 / 19:00 – 21:00 (εκτός Τετάρτης και Κυριακής απόγευμα) ΕPsilon Art Gallery, Παναγίας Γιάτρισσας 12, Λουτράκι , mail: epsilonartgallery@hotmail.com, www.epsilonartgallery.blogspot.com, +306977878481

video από την έκθεση

1. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ ,ΖΕΥΓΑΡΙ, ΤΕΡΑΚΟΤΑ 2. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ, (ΝΕΑ ΔΟΥΛΕΙΑ), ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΚΟΙΜΑΤΑΙ, ΟΡΕΙΧΑΛΚΟΣ 3. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ (NΕΑ ΔΟΥΛΕΙΑ), ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΤΟ ΠΑΓΚΑΚΙ (ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ), ΟΡΕΙΧΑΛΚΟΣ 5. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ, ΜΑΚΕΤΑ ΔΡΟΜΕΙΣ, ΑΝΟΞΕΙΔΩΤΟ ΜΕΤΑΛΛΟ 6. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ, ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΕ ΠΟΥΛΙΑ ΟΡΕΙΧΑΛΚΟΣ • 1942: Γεννήθηκε στο Ελληνικό Ιωαννίνων. • 1960-65: Σπούδασε στην Α.Σ.Κ.Τ. Αθηνών με υποτροφία και δάσκαλο τον Γιάννη Παππά. Εκτός του καλλιτεχνικού διπλώματος πήρε και θεωρητικό, καθώς και δίπλωμα των εργαστηρίων εφηρμοσμένων τεχνών της ίδιας σχολής στη χαλκογλυπτική και γυψοτεχνική με δάσκαλο τον Νίκο Κερλή. • 1966-68: Μελέτησε με διετή υποτροφία εσωτερικού του Ι.Κ.Υ. την αρχαιοελληνική τέχνη και την τέχνη της ευρύτερης περιοχής της Μεσογείου. • 1969: Συνέχισε τις σπουδές του με μία σειρά από ενημερωτικά ταξίδια τόσο στο Μεσογειακό χώρο, τον οποίο θεωρεί κοιτίδα του πολιτισμού και πηγή ανεξάντλητη, όσο και στην Ευρώπη. Ταξίδεψε στην Κρήτη, Κύπρο, Αίγυπτο, στα παράλια της Μικράς Ασίας και στην Κωνσταντινούπολη. • 1970: Άρχισε την πανεπιστημιακή του καριέρα με τον διορισμό του ως βοηθός στην Α.Σ.Κ.Τ στο εργαστήριο γλυπτικής του Γιάννη Παππά. • 1972: Ηγήθηκε ομάδας εργασίας σπουδαστών της Α.Σ.Κ.Τ. η οποία περιόδευσε στα Ζαγοροχώρια της Ηπείρου και αποτύπωσε πέτρινα και ξύλινα ανάγλυφα και αρχιτεκτονικά στοιχεία την λαϊκής και παραδοσιακής τέχνης. • 1974: Συμμετείχε με συναδέλφους του στη δημιουργία του Κέντρου Εικαστικών Τεχνών (Κ.Ε.Τ.). • 1981-82: Μετεκπαιδεύτηκε στο Παρίσι παρακολουθώντας μαθήματα που αφορούσαν τα νεότερα υλικά γλυπτικής στα εργαστήρια των S. Mouille, G. Vineent και M. Rafestin στην Ecole Nationale Superieur des Arts Appliques et des Metiers d’Art. • 1987: Εκλέχθηκε αναπληρωτής καθηγητής στην Α.Σ.Κ.Τ. της Αθήνας. • 1991: Εκλέχθηκε τακτικός καθηγητής στην ίδια Σχολή. • 1994: Συμμετείχε στο Α’ Συνέδριο για το πρόγραμμα «Αιγαίο» στην Πολιόχνη της Λήμνου και φιλοτέχνησε ένα γλυπτό το οποίο σε εξήντα αντίγραφα δωρήθηκε στις ισάριθμες προσωπικότητες που έλαβαν μέρος. • 1997: Με εκπαιδευτική άδεια (Sabbatical) επισκέφτηκε για 4 μήνες την Αμερική, κυρίως τη Νέα Υόρκη. • 2009: 7 Σεπτεμβρίου 2009 εγκαίνια του ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΤΕΧΝΗΣ "ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ" • 2010: 9 Ιουνίου Τελετή αναγόρευσης του γλύπτη κ. Θεόδωρου Παπαγιάννη, σε Επίτιμο Διδάκτορα του Τμήματος Πλαστικών Τεχνών και Επιστημών της Τέχνης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων • 2010: Παρουσίαση του διπλού άλμπουμ με τίτλο «ΣΧΕΔΙΑ» και εγκαίνια έκθεσης • 2010: Εκδήλωση αφιερωμένη στον Θεόδωρο Παπαγιάννη "Δράσεις Πολιτισμού" Πανηπειρωτική Συνομοσπονδία Ελλάδος-Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων Ηπειρώτες δημιουργοί στις Τέχνες, τα Γράμματα, τις Επιστήμες ΠΑΛΑΙΑ ΒΟΥΛΗ 17 Δεκεμβρίου 2010 Γλυπτά του κοσμούν πολλούς δημόσιους χώρους στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, καθώς επίσης περιλαμβάνονται σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές μουσείων και πινακοθηκών όπως η Εθνική Πινακοθήκη, το Μουσείο Βορρέ, η Πινακοθήκη Πιερίδη, το Μουσείο Θεσσαλονίκης, η Πινακοθήκη Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τράπεζας, η Δημοτική Πινακοθήκη Ρόδου, η Δημοτική Πινακοθήκη Πάτρας, η Πινακοθήκη Φλώρινας, η Πινακοθήκη Αβέρωφ στο Μέτσοβο. Έχει τιμηθεί με πολλά βραβεία και διακρίσεις, ανάμεσα στα οποία είναι Α’ Βραβείο στο διαγωνισμό για το Μνημείο Εθνικής Αντίστασης, Βόλος (1985), Α’ Βραβείο στο διαγωνισμό για το Μνημείο Εθνικής Αντίστασης, στη Μεταμόρφωση Αττικής (1992). Με το έργο του έχει ασχοληθεί ο ημερήσιος και περιοδικός τύπος, καθώς επίσης το ραδιόφωνο και η τηλεόραση, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. ΑΤΟΜΙΚΕΣ ΕΚΘΕΣΕΙΣ • 1975: Γλυπτική και σχέδια, Κ.Ε.Τ. (Κέντρο Εικαστικών Τεχνών) Αθήνα. • 1976: Γλυπτική και σχέδια, Κέντρο Λόγου και Τέχνης «Πανσέληνος», Θεσσαλονίκη. • 1978: Γλυπτική και σχέδια, Κολλέγιο Αθηνών, αίθουσα βιβλιοθήκης. • 1979: Γλυπτική και σχέδια, Γκαλερί «Ώρα», Αθήνα. • 1980: Γλυπτική και σχέδια, Γκαλερί «Εποχή», Γιάννενα. • 1983: Γλυπτική και σχέδια, Γκαλερί «Ζυγός», Αθήνα. • 1984: Γλυπτική και σχέδια, Γκαλερί «Άνεμος», Κηφισιά. • 1987: Γλυπτική και σχέδια, Γκαλερί «Άνεμος», Κηφισιά. • 1988: o Γλυπτική και σχέδια, Γκαλερί «Πρίσμα», Ρόδος. o Γλυπτική και σχέδια, Γκαλερί «Μορφή», Λεμεσός Κύπρου. o Γλυπτική και σχέδια, Πινακοθήκη Πιερίδη, Αθήνα. • 1989: Γλυπτική και σχέδια, Γκαλερί 4 (Σκουφά 4) Αθήνα. • 1991: Γλυπτική και σχέδια, Γκαλερί «Αγκάθι», Αθήνα. • 1992: o Γλυπτική και σχέδια, Γκαλερί «Art Forum», Θεσσαλονίκη. o Γλυπτική και σχέδια, Γκαλερί Σύγχρονης Τέχνης «Αμυμώνη» Ιωάννινα. o Γλυπτική, «Πολύεδρο», Πάτρα. • 1993: o Γλυπτική, Αίθουσα Τέχνης Ψυχικού, Αθήνα. o Γλυπτική, Campus Arts and Sciences, Κηφισιά. • 1994: Γλυπτική, Chiron Gallery, Ζυρίχη. • 1995: o Γλυπτική, K’ Gallery, Λονδίνο. o Γλυπτική, Γκαλερί «Αργώ», o Λευκωσία, Κύπρος. Γλυπτική, Λ’ Δημήτρια, Δημοτική Πινακοθήκη Θεσσαλονίκης, o Παλαιό Αρχαιολογικό Μουσείο. • 1996: o Γλυπτική, Αίθουσα Τέχνης «Σκουφά», Αθήνα. o Γλυπτική, Γκαλερί «Ορφέας», Αρχαία Ολυμπία. o Γλυπτική, Γκαλερί «Court Saint-Pierre», (Geneve), Γενεύη. • 1998: Γλυπτική, Γκαλερί Αθηνών • 1999: g Gallery, Λεµεσός Κύπρου • 2000: Γλυπτική, Κυπριακή Γωνιά, Λάρνακα Κύπρος • 2003: Γλυπτική, «Art City» Μιχαλαριάς (Κατάλογος) Γλυπτική, Μόναχο, «Kuenstlerhaus» (Κατάλογος) • 2004: • Γλυπτική, Γκαλερί «Άνεμος», Κηφισιά 40 Χρόνια Μικρογλυπτικής, Εικαστικός Κύκλος,(Κατάλογος) • Γλυπτική, Γκαλερί «Αμυμώνη», Ιωάννινα • 2005: Ελληνογερμανική Αγωγή, Παλλήνη Αττικής (Κατάλογος) • 2006: Γλυπτική, Γκαλερί «Αργώ», Αθήνα ΟΜΑΔΙΚΕΣ ΕΚΘΕΣΕΙΣ • 1967: Πανελλήνιος, Ζάππειο. • 1969: Νέων Καλλιτεχνών, Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών (Α’ έπαινος). • 1970: Hilton, στη μνήμη του Σκλάβου (Α’ βραβείο γλυπτικής). • 1973: II Biennale, Βουδαπέστη. • 1975: Πανελλήνιος, Ζάππειο. • 1976: o Σόφια: 10 Έλληνες καλλιτέχνες. o «Ηπειρωτικά ‘76» Γιάννενα. • 1977: o III Biennale, Βουδαπέστη. o «Ηπειρωτικά ‘77», Γιάννενα. o Ηπειρωτών καλλιτεχνών, Πνευματικό Κέντρο Δήμου Αθηναίων. • 1978: o Έκθεση της Πανελλήνιας Πολιτιστικής Κίνησης, Πνευμ. Κέντρο Δήμου Αθηναίων o Υπαίθρια Γλυπτικής, Φιλοθέη. • 1979: Εθνική Πινακοθήκη: 10 γλύπτες υποψήφιοι για τη θέση γλυπτικής στην Α.Σ.Κ.Τ. • 1980: Υπαίθρια Δήμου Παλαιού Φαλήρου. • 1981: Γάλλων και ξένων καλλιτεχνών, Δημαρχείο 18ου διαμερίσματος, Παρίσι. • 1982: o Νέων καλλιτεχνών, Παρίσι, Fondation Hellenique. o Υπαίθρια έκθεση του Συλλόγου Γλυπτών, στο Ωδείο Αθηνών. • 1983: Υπαίθρια έκθεση του Συλλόγου Γλυπτών, στο Ωδείο Αθηνών. • 1984: o Υπαίθρια έκθεση του Συλλόγου Γλυπτών, στο Ωδείο Αθηνών. o Υπαίθρια Εθνικού Κήπου, για τα 150 χρόνια της Αθήνας. o Ομαδική «Ζυγού» στα πλαίσια του Διεθνούς Συνεδρίου Κριτικών Τέχνης, o καθώς και στην έκθεση της Εθνικής Πινακοθήκης. • 1985: • Γκαλερί «Άποψη», αφιέρωμα στην Α.Σ.Κ.Τ. Νο 3. • 5η Διεθνής Biennale Γλυπτικής, Σκυρώνειο Μουσείο. • Υπαίθρια Ριζαρείου στα πλαίσια «Αθήνα Πολιτιστ. Πρωτεύουσα της Ευρώπης». • 1986: • Γαλλικό Ινστιτούτο, Θεσσαλονίκη. • Οργάνωση Συμποσίου Γλυπτικής, 10 Γλύπτες, Γιάννενα. • 1988: • Γκαλερί «Πλειάδες», Αθήνα, 7 Γλύπτες. • Υπαίθρια έκθεση Γλυπτικής Δήμου Αθηναίων, στον πεζόδρομο Κοραή, Αθήνα. • 1989: 7 Γλύπτες, Γκαλερί «Εποχές», Κηφισιά. • 1990: 4 Γλύπτες, Γκαλερί «Αστρολάβος», Πειραιάς. • 1991: 3 Γλύπτες, Γκαλερί της «Έρσης», Αθήνα. • 1992: 7 Γλύπτες, Γκαλερί «Αέναον», Αθήνα. • 1993: • 3 Γλύπτες, Γκαλερί του «Νότου», Πειραιάς. • 7 Γλύπτες, Γκαλερί «Κ», Λονδίνο. • 3 Γλύπτες, Γκαλερί της «Έρσης», Αθήνα. • Ομαδική γλυπτικής, Αίθουσα Τέχνης, Ψυχικό. • «Καλοκαίρι ‘93», Πύργος Μάρκελου –Γκαλερί της «Έρσης», Αίγινα. • «Το παιδί στην Νεοελληνική Τέχνη», Εθνική Πινακοθήκη. • 1994: • Art Athina 1994, Γκαλερί «Άνεμος». • Σύλλογος Γλυπτών, Αθήνα. • «Καλοκαίρι ‘94», Γκαλερί της «Έρσης», Αίγινα. • Ομαδική μικρογλυπτικής, Γκαλερί «Εποχές», Κηφισιά. • 1995: • IV Triennale της Ευρωπαϊκής Γλυπτικής, Παρίσι, (Jardine de Plants). • Γκαλερί «Μορφή», Λεμεσός, Κύπρος, ζωγραφική – γλυπτική. • «Ανάμεσα στον Ουμανισμό και τη Σύγχρονη Εποχή», • Cambus Arts and Sciences, Κηφισιά. • Αίθουσα Τέχνης Ν. Ψυχικού. • Art Athina 4, ’95, Γκαλερί «Εποχές». • Υπαίθρια έκθεση του Συλλόγου Γλυπτών στον Εθνικό Κήπο. • Ομαδική γλυπτικής στην Αρχαία Ολυμπία. • 3 Γλύπτες (Παπαγιάννης, Ρόκος, Χουλιαράς), κτήριο της Ε.Π.Α.Σ.Κ. στην Πλάκα. • Συμμετοχή στο Συμπόσιο Γλυπτικής στην Κόνιτσα Νομού Ιωαννίνων. • 1996: • «Ο Σταυρός», Γκαλερί «Αργώ» • IX Διεθνής Biennale γλυπτικής 1996-97, Σκιρώνειο Μουσείο, Αθήνα. • Art Athina 4, ’96, Αίθουσα Τέχνης «Σκουφά». • Συμμετοχή στο Συμπόσιο Γλυπτικής, στο Πανεπιστήμιο Πατρών. • 1997: • Έντεκα Κορυφαίοι Εικαστικοί συναντώνται στην Πάτμο. • 10 Σύγχρονοι παραστατικοί καλλιτέχνες, Θες/νίκη Πολιτιστική Πρωτεύσουσα • Σε συνεργασία με την Πινακοθήκη Κουβουτσάκη. • Σύγχρονή Ελληνική Γλυπτική, Θες/νίκη Πολιτιστική Πρωτεύουσα. • Μεταμορφώσεις ενός βιομηχανικού τοπίου BIS στην οδό Πειραιώς. • 1998: • Βρυξέλλες, Κτήριο Δυτικοευρωπαϊκής Ένωσης, • Foci of the Gaze (Οι Εστίες του Βλέμματος), Ιανουάριος – Ιούνιος. • 1999: • 3 Γλύπτες (Γερολυμάτος, Μουστάκας, Παπαγιάννης), Γκαλερί «Χρυσόθεμις», Αθήνα • Σύγχρονη Ελληνική Τέχνη, Π.Κ. Δήμου Ερυθραίας • Άνδρος, Καλοκαίρι ’99 Καστέλλα, Art Center • 2000: • ΟΛΠ Πειραιώς, Ποσειδώνια (Κατάλογος) • 5 Ζωγράφοι-5 Γλύπτες, Γκαλερί «Εποχές» • Ελληνική Γλυπτική, Γκαλερί «Κουζής», • Ολλανδία Συμμετοχή στην Art Athina με την Γκαλερί «Αργώ» • 2001: • Art Tower Agora, «Με κοινή αφετηρία» Workshop μεταξύ Α.Σ.Κ.Τ. Αθηνών, Brera Μιλάνου, Δελφοί - Υπεύθυνοι καθηγητές Θ. Παπαγιάννης, P. Galerani • Νέο αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος, Έκθεση με την έναρξη λειτουργίας του αεροδρομίου (Κατάλογος) • 2002: • Γκαλερί Ζουμπουλάκη, Πορτρέτα • Συμμετοχή στο 4ο Eco Festival με θέμα «Τέχνη και Περιβάλλον», Έκθεση • 2003: • Έκθεση για το Διόνυσο, Βερολίνο (Κατάλογος) • Κωνσταντινούπολη, Πολιτιστικό Κέντρο «Kεμάλ Ατατούρκ», Έλληνες Καλλιτέχνες. Οργάνωση Εθνική Πινακοθήκη (Κατάλογος) • Συμμετοχή στο 5ο Eco Festival, έκθεση στο νέο αναμορφωμένο χώρο στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου. • Workshop Brera- Α.Σ.Κ.Τ.Αθηνών, Grankona • 8 Γλύπτες, «Περίπατος με τη Γλυπτική», Πεζόδρομος Αγ. Παύλου, Θησείο • 2004: Ελευθερία-Δημοκρατία, Μία εικαστική συμβολή, Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης Καθηγητές της Α.Σ.Κ.Τ., Ίδρυμα Θρακικής Τέχνης (Κατάλογος) • 2005: Συμμετοχή στο 6ο Eco Festival με θέμα «Ανακύκλωση», έκθεση φοιτητών 1ου Εργαστηρίου Γλυπτικής Α.Σ.Κ.Τ, οδός Αποστόλου Παύλου, Θησείο • 2006: • Ομαδική για τον Ευεργετισμό, στα πλαίσια των Ζωσιμάδων Δράσεις 2006, Ιωάννινα • Ηπειρωτών Καλλιτεχνών, Βιβλιοπωλείο Ιανός • Ηπειρωτών Καλλιτεχνών, Κέντρο Τεχνών Δήμου Αθηναίων - Προσφορά έργων για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα • Workshop Α.Σ.Κ.Τ. Αθηνών, Brera Μιλάνου και Τμήμα Πλαστικών Τεχνών Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, Ιωάννινα ΑΝΔΡΙΑΝΤΕΣ • 1975: Αγγελή Γοβιού, Ψαχνά Ευοίας. • 1978: Νικολάου Πλαστήρα, Ν. Ερυθραία Αττικής. • 1986: Ελευθερίου Βενιζέλου, Γιάννενα. • 1988: Ιατρού Χρήστου Λέκκα, Κορωπί Αττικής. • 1998: Ανδριάντας του Γ. Τούρη στην Καρίτσα Ν. Ιωαννίνων. • 2000: Στρατηγού Marshall, Αμερικάνικη Πρεσβεία • 2001: Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, Πύργος • 2002: Γιώργου Καυτατζή, Σέρρες ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΕΣ ΠΡΟΤΟΜΕΣ 1970 – 1997 • Γεωργίου Θεοτοκά, Χίος. • Στρατηγού Καμμένου, Γαλαξίδι. • Καθηγητή Συμεωνίδη στο «Θεαγένειο» Νοσοκομείο Θες/νίκης. • Ελευθερίου Βενιζέλου, Στρατηγού Σαπουντζάκη, Αρχιεπισκόπου Σπυρίδωνα, Στατηγείο του 1912 – 13, Χάνι Εμίν Αγά, Γιάννενα. • Καλογήρου Σαμουήλ, Μόσχως Τζαβέλλα, Σούλι. • Χρήστου Μακρή, Σελλιά Ρεθύμνου Κρήτης. • Άγγελου Σικελιανού, Κώστα Κρυστάλλη, Αθήνα. • Άγγελου Τερζάκη, Ναύπλιο. • Κοσμά του Αιτωλού, Παιδαγωγική Ακαδημία Ιωαννίνων. • Jean Moreas, Γιάννενα. • Χρήστου Νικολακόπουλου, Ανδρίτσαινα. • Στρατηγού Σαράφη, Πολεμικό Μουσείο. • Κωνσταντίνου Φρόντζου, Εταιρία Ηπειρωτικών Μελετών, Γιάννενα. • Σπύρου Μουστακλή, Μεσολόγγι. • Ποιητή Νίκου Εγγονόπουλου, Πολυτεχνείο, Αθήνα. • Γεωργίου Ριζάρη, στη Ριζάρειο Σχολή της Αθήνας. • Ο Θόδωρος Παπαγιάννης σε παιδική ηλικία • Καθηγητή Φραγγόπουλου στο Γεωργικό Πανεπιστήμιο. • Κ. Οικονόμου του εξ Οικονόμων, Αθήνα. • Γιωργάκη Ολύμπιου, Δήμος Αθηναίων. • Θεμιστοκλή Ρήγκα στην Παραμυθιά. • Γεωργίου Μυλωνά, Αρχαιολογική Εταιρεία. • Κωνσταντίνου Τσάτσου, Άλσος στο Κεφαλάρι. • Καπετάν Σπύρου-Μήτση ή Κρομμύδα, χωριό Ιερομνήμη Ιωαννίνων. • Νικολόπουλου, για το σπίτι των Φιλικών στην Οδησσό. • Άγγελου Αγγελόπουλου. • Χρήστου Αρφάνη στο χωριό Αγία Βαρβάρα Ν. Αχαΐας. • Άγγελου Γουλανδρή, στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, Κηφισιά. • Χριστόδουλου Σιώζιου, Δημάρχου Λεμεσού, στα Ιωάννινα. • Εκπαιδευτικού Δ. Χήνου, Ιωάννινα • Γιώργου Σεφέρη, Υπ. Εξωτερικών, Αθήνα • Γρηγορίου Ξενόπουλου, Εθνικό Θέατρο • Γεωργίου Σταύρου, Εθνική Τράπεζα, Ιωάννινα • Άγγελου Τερζάκη, Θεατρικό Μουσείο • Γιώργου Θεοτοκά, Θεατρικό Μουσείο • Γεωργίου Μαύρου, Κεντρ. Κατάστ. Εθνικής Τραπέζης • Χέλμη, Κεντρ. Κατάστ. Εθνικής Τραπέζης • Ευαγγέλου Αβέρωφ, Ιωάννινα • Μεγάλου Αλεξάνδρου, Κόρινθος • Ναπολέοντος Ζέρβα, Δερβίζιανα Ιωαννίνων • Μεθόδιου Ανθρακίτη, Αν. Ζαγόρι ΜΕΤΑΛΛΙΑ – ΝΟΜΙΣΜΑΤΑ • 1975: Κατόπιν διαγωνισμού ανέλαβε τη φιλοτέχνηση των παραστάσεων των Περικλή, Δημόκριτου και Αριστοτέλη στα νομίσματα των 20, 10, 5 δραχμών. • 1975: Μετάλλιο της πόλης των Ιωαννίνων. • 1976: Μετάλλιο για τις γυναίκες της Πίνδου. • 1977: Μετάλλιο για τα 150 χρόνια της Ναυμαχίας του Ναβαρίνου. (Εθνολογικό και Ιστορικό Μουσείο). • 1978: Μετάλλιο για τα 150 χρόνια της Βουλής των Ελλήνων. • 1979: Νόμισμα αργυρό για την είσοδο της Ελλάδας στην Ε.Ο.Κ. • 1982: Εννέα νομίσματα για τους Πανευρωπαϊκούς Αγώνες της Αθήνας. • 1983: Μετάλλιο για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Γιώργου Παπανικολάου (Ακαδημία Αθηνών). • 1984: o 6 μετάλλια για την επέτειο των 10 χρόνων Δημοκρατίας στην Ελλάδα. o Πλακέτα για τα 20 χρόνια του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. • 1985: o Μετάλλιο απονομής στους αθλητές των Πανευρωπαϊκών Αγώνων κλειστού στίβου στον Πειραιά. o Μετάλλιο για να τιμηθούν οι νεκροί της σφαγής του Διστόμου. o Μετάλλιο Αραβοελληνικής Τράπεζας της Ελλάδος για το Γ’ Συνέδριο Interarab Cambist Association, Αθήνα. • 1988: o Μετάλλιο για το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. o 1000 χρόνια χριστιανισμού στη Ρωσία. • 1989: Μετάλλιο για την Ανωτάτη Γεωπονική Σχολή Αθηνών. • 1991: Μετάλλιο Κολλεγίου Ψυχικού Αθηνών. • 1992: Μετάλλιο Δήμου Παραμυθιάς. • 1994: Μετάλλιο Ριζαρείου Σχολής και Ριζάρη. • 1996: Μετάλλιο Ευνάρδου, Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τράπεζας. • 1998: Γεωργίου Μαύρου, Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνική Τράπεζας. • 2001: Μετάλλιο του Δήμου Αιγάλεω • 2003: o Δύο αναμνηστικά νομίσματα των πεντακοσίων δραχμών για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 o Μετάλλιο προς τιμήν του Μ. Δερτούζου, Συνέδριο Συλλόγου Ανδρίων Επιστημόνων, Άνδρος ΔΙΑΚΟΣΜΗΤΙΚΕΣ ΣΥΝΘΕΣΕΙΣ • Ξενοδοχείο Stanley πλατεία Καραϊσκάκη, Μεταξουργείο. • Είσοδος της Ασφαλιστικής Εταιρείας «Ατλαντική Ένωση», Λεωφόρος Μεσογείων. • Είσοδος σε πολυκατοικία της οδού Μεσογείων. • Στο σπίτι του Αρχιτέκτονα Θόδωρου Παναγιωτόπουλου στην οδό Σουηδίας. • Στο χώρο υποδοχής του Hilton Κέρκυρας. • Στο σπίτι του κ. Γ. Γάκη στη Φιλοθέη. ΣΥΜΠΟΣΙΑ ΓΛΥΠΤΙΚΗΣ • 1986: Γιάννενα, 10 γλύπτες. • 1993: Θάσος, Α’ Διεθνές Συμπόσιο Γλυπτικής -20 Γλύπτες. • 1995: Κόνιτσα, Ν. Ιωαννίνων -10 Γλύπτες. • 1996: Πανεπιστήμιο Πατρών -6 Γλύπτες. • 1996: Γιάννενα, Παραλίμνιος -12 Γλύπτες. • ........: Δήμος Αιγάλεω, Αθήνα, • 2004: o Δήμος Αγίας Παρασκευής, Αθήνα, o Κοινότητα Διονύσου Αττικής, Αθήνα, -15 Γλύπτες • 2005: Δήμος Καρδίτσας, -6 Γλύπτες • 2006: o Νομαρχίας Πειραιά, -10 Γλύπτες. o Δήμος Κατερίνης – 8 Γλύπτες o Δήμος Αμαλιάδας – 6 o Γλύπτες Δήμος Άντισσας Ερεσού – 4 Γλύπτες • 2008: ΣΥΜΠΟΣΙΟ ΓΛΥΠΤΙΚΗΣ ΣΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ ΑΤΤΙΚΗΣ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΑ ΜΝΗΜΕΙΑ • 1985: Μνημείο «Μητέρας», Κορωπί. • 1986: o Μνημείο Μάνου Κατράκη, Καστέλι Κισσάμου, Κρήτη. o Μνημείο Μάνου Κατράκη, Α’ νεκροταφείο Αθηνών o Μνημείο για τα θύματα του Πολυτεχνείου, Γιάννενα. o Γλυπτό στην είσοδο του κτηρίου του Κ.Κ.Ε. (Περισσός, Αθήνα). o Μνημείο Πεσόντων, Ελληνικό Ιωαννίνων. • 1987: Μνημείο Α. Τάσσου, Α’ νεκροταφείο Αθηνών. • 1988: o Μνημείο Εθνικής Αντίστασης, Βόλος. o Μνημείο για την «Ειρήνη», Γιάννενα. • 2000: Μνημείο για τον Ανώνυμο Δάσκαλο, Αθήνα • 2006: o Μνημείο για τον Ανώνυμο Δάσκαλο, Ιωάννινα, Ζωσιμαία Παιδαγωγική Ακαδημία. o Μνημείο για τη Σαπφώ, Ερεσός Λέσβου o Μνημείο για τον Ορφέα, Δήμος Κατερίνης ΕΠΙΛΟΓΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ ΚΑΤΑΛΟΓΟΙ – ΒΙΒΛΙΑ • Λεύκωμα Θ. Παπαγιάννης, 1989. • Έκθεση Θόδωρου Παπαγιάννη, Νοέμβριος 1975, Κέντρο Εικαστικών Τεχνών, Αθήνα. • Έκθεση Θόδωρου Παπαγιάννη, Μάρτιος 1976, Κέντρο Τέχνης και Λόγου «Πανσέλληνος», Θεσσαλονίκη. • Έκθεση Θόδωρου Παπαγιάννη, Ιανουάριος – Φεβρουάριος 1983, Γκαλερί «Ζυγός»,, Αθήνα. • Ντόρα Ηλιοπούλου – Ρογκάν, έκθεση Θόδωρου Παπαγιάννη, Νοέμβριος 1987, αίθουσα Τέχνης «Άνεμος, Αθήνα. • Έκθεση Θόδωρου Παπαγιάννη, Νοέμβριος –Δεκέμβριος 1989, Αίθουσα Τέχνης «Σκουφά 4», Αθήνα. • Θόδωρος Παπαγιάννης, Γκαλερί «Ορφέας», Αρχαία Ολυμπία. • Έκθεση Θόδωρου Παπαγιάννη, Νοέμβριος 1992, Art Forum Gallery, Θεσσαλονίκη. • Έκθεση Θόδωρου Παπαγιάννη, Δεκέμβριος 1992, Γκαλερί Σύγχρονης Τέχνης «Αμυμώνη», Γιάννενα. • Έκθεση Θόδωρου Παπαγιάννη, Δεκέμβριος 1992 – Ιανουάριος 1993, «Πολύεδρο», Πάτρα. • Έκθεση Θόδωρου Παπαγιάννη, Art Athina, Μάιος 1994, εκθεσιακό κέντρο Αθηνών, Αίθουσα Τέχνης «Άνεμος». • Έκθεση Θόδωρου Παπαγιάννη, Μάρτιος – Απρίλιος 1995, K. Gallery, Λονδίνο. • Θόδωρος Παπαγιάννης, Αίθουσα «Σκουφά», Αθήνα. • Το 2006 ο Θ. Παπαγιάννης πήρε το πρώτο βραβείο σε διεθνή διαγωνισμό για ένα μεγάλο γλυπτό στο αεροδρόμιο του Σικάγο. Το έργο βρίσκεται στο στάδιο υλοποίησης και προβλέπεται να τοποθετηθεί το Σεπτέμβριο του 2007. • Στη γενέτειρά του, Ελληνικό Δήμου Κατσανοχωρίων - Ιωάννινα, λειτουργεί από τις 07/09/2009 το «Μουσείο Σύγχρονης Γλυπτικής Θόδωρου Παπαγιάννη» με έργα που προσέφερε ο γλύπτης στην ιδιαιτέρα του πατρίδα.

2. ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΟΥΛΙΑΡΑΣ, γλύπτης • Γεννήθηκε στα Γιάννενα το 1947. • Σπούδασε Γλυπτική στην ΑΣΚΤ Αθήνας με δάσκαλο τον Γ. Παππά. • Συνεχίζει τις σπουδές του στο West Surrey College of Art στην Αγγλία, στο εργαστήρι Γλυπτικής και Κεραμικής. • Πραγματοποίησε μεγάλες υπαίθριες εκθέσεις στο Ωδείο Αθηνών, έχει κάνει πολλές ατομικές εκθέσεις και έχει πάρει μέρος σε ομαδικές. • Έργα του βρίσκονται σε συλλογές και δημόσιους χώρους στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. • Συμμετείχε σε Μπιενάλε μικρών γλυπτών και έχει πάρει μέρος σε πολλά Συμπόσια Γλυπτικής. • Έχει πολλές διακρίσεις και βραβεία • Είναι ιδρυτικό μέλος του συλλόγου Γλυπτών και συμμετέχει στο Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΠ. Α.Σ.Κ.Τ. • Είναι τακτικός Καθηγητής Γλυπτικής στην ΑΣΚΤ Αθήνας.

2.1

2.2. Ζευγάρι, κορμός

2.3

2.4

2.5 ζευγάρι, μπρούτζος

2.6

2.7

neo

Έκθεση Ζωγραφικής ΝΕΩΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ

H EPsilon Art Gallery σας προσκαλεί στην Oμαδική Έκθεση Zωγραφικής ΝΕΩΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ 2-19 Mαίου 2012 Συμμετέχουν οι: ΔΑΟΥΤΑΚΗ ΑΝΘΗ ΚΑΡΑΚΩΝΣΤΑΝΤΗΣ ΝΙΚΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ ΚΩΝ/ΝΑ ΕPsilon Art Gallery-Evi Panteleon, Παναγίας Γιάτρισσας 12, Λουτράκι , mail: epsilonartgallery@hotmail.com, www.epsilonartgallery.blogspot.com, 6977878481 Ώρες λειτουργίας έκθεσης: καθημερινά 11:00- 13:00 & 18:30 – 20:30 (κλειστά Τετάρτη και Σάββατο απόγευμα και Κυριακή)

ΑΝΘΗ ΔΑΟΥΤΑΚΗ

Βιογραφικό Γεννήθηκε το 1992, στην Αθήνα ... Δευτεροετής της ΑΣΚΤ, εργαστήριο Θ’, καθηγητής Νίκος Ναυρίδης Ζει, φοιτά και εργάζεται στην Αθήνα Ομαδικές εκθέσεις : 2009 - 2η Μπιενάλε Αθήνας , “Αlong Edem”, Ομάδα Εικαστικών Παλαιού Φαλήρου 2011 - Πεδίο Δράσης Κόδρα, “Re-editing memory and history”, επιμέλεια Νίκος Ναυρίδης 2011 - Λαογραφικό Μουσείο Σουφλίου, “Ταυτότητα” Συμμετοχή σε workshops & σεμινάρια : 2010 – “6 Συναντήσεις για την Μαρίνα Αμπράμοβιτς” – Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης 2010 – “Συναισθηματική Νοημοσύνη” - “Primus, Business & Training” 2012 – YE Street pARTy project – “Youth in Action” program from European Commission – City of Strouga (FYROM) 2012 - “Τέχνη & Επιστήμη – Η συνάντησή τους στον Χρόνο” – Ένωση Ελλήνων ΦυσικώνΝΙΚΟΣ ΚΑΡΑΚΩΝΣΤΑΝΤΗΣ

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Γεννήθηκε στην Πάτρα. Σπούδασε στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων και απέκτησε μεταπτυχιακό στο Πανεπιστήμιο Άμυνας των ΗΠΑ. ... Απέκτησε πτυχίο από την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας, Α Εργαστήριο Ζωγραφικής ( Δάσκαλοί του ήσαν ο Ζαχαρίας Αρβανίτης, Άγγελος Αντωνόπουλος, Δημήτριος Κούκος και Μάγδα Σιαμκούρα). Έχει παρουσιάσει δουλειά του σε 2 ατομικές εκθέσεις ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ

Βιογραφικό Πτυχιούχος του τμήματος εικαστικών και εφαρμοσμένων τεχνών της Σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ Εργαστήριο Ζωγραφική στο 1ο εργαστήριο Διευθ. Κος Κατζουράκης ... Χαρακτική Κος Ξένης Σαχίνης, Φωτογραφία με τον κ. Κατσάγγελο ΟΜΑΔΙΚΕΣ ΕΚΘΕΣΕΙΣ 1994 Συμμετοχή στην Πανελλήνια Έκθεση Θαλλασογραφίας στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά 2009 Συμμετοχή στο Βαφοπούλειο Κέντρο Θεσσαλονίκης στο πλαίσιο Δημητρίων 2010 Συμμετοχή στο κέντρο ιστορίας της Θεσσαλονίκης. 2011 Ομαδική έκθεση απόφοιτων Σχολής Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ Αποθήκη 9 Λιμάνι Θεσσαλονίκης 2011 Έκθεση στον χώρο του Βαφοπούλειου με τίτλο “Για τα παιδιά” 2011 Ομαδική Έκθεση με τίτλο “Τα πορτραίτα των φίλων μου”

ΜΥΤΑΡΑΣ-ΜΠΟΤΣΟΓΛΟΥ-ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ στην EPsilon Art Gallery

H EPsilon Art Gallery
σας προσκαλεί

στην Oμαδική Έκθεση

3 καταξιωμένων ζωγράφων:
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΥΤΑΡΑΣ
ΧΡΟΝΗΣ ΜΠΟΤΣΟΓΛΟΥ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ


Διάρκεια έκθεσης: 2 – 30 Απριλίου 2012
Ώρες λειτουργίας έκθεσης:
καθημερινά 11:00- 13:00 / 18:30 – 20:30 (εκτός Τετάρτης απόγευμα)

ΕPsilon Art Gallery, Παναγίας Γιάτρισσας 12, Λουτράκι ,
mail: epsilon.art.studio@hotmail.com, www.epsilonartgallery.blogspot.com, 6977878481




video's









Δημήτρης Μυταράς - Ζωγράφος




Ο Δημήτρης Μυταράς γεννήθηκε στη Χαλκίδα το 1934.
Σπούδασε ζωγραφική στην Α.Σ.Κ.Τ. Αθηνών (1953-1957) κοντά στο Μόραλη και τον Παπαλουκά.
Με υποτροφία από το 'Ιδρυμα Κρατικών Υποτροφιών παρακολούθησε μαθήματα σκηνογραφίας στην Ecole nationale superieure des arts decoratifs (1961-1964) και εσωτερικής διακόσμησης στη Metiers d' art, στο Παρίσι. Την περίοδο 1964-1972 ανέλαβε τη διεύθυνση του Εργαστηρίου Εσωτερικής Διακόσμησης του Αθηναϊκού Τεχνολογικού Ινστιτούτου στην Αθήνα.
Μαζί με τη σύζυγό του, Χαρίκλεια Μυταρά και τη βοήθεια του Δήμου Χαλκίδας, ίδρυσε το 1978 Σχολή Ζωγραφικής στη γενέτειρά του. Το 1969 διορίστηκε βοηθός στο Εργαστήριο Ζωγραφικής της Α.Σ.Κ.Τ., όπου, από το 1975, διδάσκει ως τακτικός καθηγητής.
Ένας από τους σημαντικούς και πιο παραγωγικούς ζωγράφους της σύγχρονης Ελλάδας, ο Δημήτρης Μυταράς, έχει παρουσιάσει το έργο του σε περισσότερες από είκοσι ατομικές εκθέσεις στην Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Βόλο, Λάρισα, Ηράκλειο, Χανιά, Μπολόνια, Φλωρεντία, Γένοβα, Ρώμη, Παρίσι κ.ά. Οι συμμετοχές του σε ομαδικές εκθέσεις ανά την υφήλιο ξεπερνούν τις τριάντα. Ανάμεσά τους συγκαταλέγονται σημαντικές διεθνείς διοργανώσεις, όπως η Biennale της Αλεξάνδρειας (1958 και 1966), Νέων του Παρισιού (1960), του Sao Paulo (1966) και της Βενετίας (1972). Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα έργα που σχεδίασε και πραγματοποίησε σε δημόσιους χώρους. Ενδεικτικά παραδείγματα είναι οι τοιχογραφήσεις στο ξενοδοχειακό συγκρότημα Αστέρας της Βουλιαγμένης (1968), στο περίπτερο της Esso Pappas στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης (1968), σε υποκαταστήματα τραπεζών (Iονική - Λαϊκή Τράπεζα Χίου και Εμπορική Τράπεζα Ύδρας, Τήνου και Σκιάθου το 1970 και Εμπορική Τράπεζα Φρανκφούρτης το 1972), στο κτίριο της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών (1972), στο εργοστάσιο Famar και Σ. Η. & Λ. Μεταξά (Αθήνα, 1974), καθώς και το διακοσμητικό πανό για το Μαιευτήριο Μητέρα. Ο καλλιτέχνης ασχολήθηκε εκτεταμένα με τη σκηνογραφία. Μεταξύ άλλων, συνεργάστηκε επανειλημμένα με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, με το Θέατρο Τέχνης, το Αμφι-Θέατρο και το Εθνικό, σε παραστάσεις ποικίλου δραματολογίου, από την αρχαία τραγωδία μέχρι τους σύγχρονους συγγραφείς.


Eικαστική πορεία

Αφετηρία της ζωγραφικής του υπήρξε από την αρχή της σταδιοδρομίας του η ανθρώπινη μορφή. Κινούμενες μεταξύ ενός άλλοτε περισσότερο ρεαλιστικού ιδιώματος και άλλοτε εγγύτερα σε εξπρεσιονιστικούς τρόπους έκφρασης, οι συνθέσεις του Μυταρά διακρίνονται για τον έντονο συναισθηματικό χρωματισμό τους. Το σχέδιο είναι ελλειπτικό, αλλά δυναμικό. Η γραμμές περιγράφουν απλώς τις μορφές χωρίς ιδιαίτερες λεπτομέρειες, πλάθουν ογκομετρικά το χώρο και ορίζουν προοπτικά τον τόπο της δράσης. Το χρώμα παίζει έναν ισότιμο ρόλο. Προτιμά τα θερμά χρώματα, κυρίως κόκκινο και κίτρινο, τα οποία χρησιμοποιεί καθαρά και έντονα. Στην αντιπαράθεσή τους με το μαύρο και το μπλε οδηγούν σε ισορροπημένα αποτελέσματα.

Ξεκινώντας από περισσότερο αφηρημένες φόρμες στη δεκαετία του '60, ο Μυταράς πέρασε σε τρόπους έκφρασης εγγύτερους στον κριτικό ρεαλισμό, για να κατασταλάξει, από το 1975 και μετά σ' ένα εξπρεσιονιστικό ιδίωμα. Πάγια, ωστόσο, είναι η κριτική διάθεση απέναντι στα γεγονότα της τρέχουσας πραγματικότητας. Τα Κορίτσια στον κήπο και οι Καθρέφτες (1960-1964), από τις πρώτες σειρές έργων του, σηματοδοτούν την πιο αφαιρετική περίοδο της πορείας του. Ακόμα όμως και αυτές χαρακτηρίζονται από την ανθρώπινη παρουσία. Περισσότερο εμφανές και ενδιαφέρον είναι το φαινόμενο αυτό στους Καθρέφτες, οι οποίοι, με τις διαθλάσεις που προκαλούν, επιτρέπουν τη μετάλλαξη και την αναδόμηση μορφών και αντικειμένων. Φαίνεται ότι αποτελούν το θεματικό άλλοθι του καλλιτέχνη για την απεικόνιση της ανθρώπινης μορφής, που μοιάζει να βρίσκεται μέσα σε μαγική εικόνα. Περίπου στα μέσα της δεκαετίας το '60 διερευνά τις δυνατότητες του φωτο-ρεαλισμού. Συγκεντρώνει εκατοντάδες φωτογραφίες, που τραβά ο ίδιος ή αποσπά από εφημερίδες ή άλλα έντυπα. Αυτές αποτέλεσαν την αφετηρία για τα Φωτογραφικά ντοκουμέντα (1966-1970), μιας σειράς που αναφέρεται στις συνθήκες της δικτατορίας στην Ελλάδα. Διατηρώντας το κριτικό βλέμμα του ο καλλιτέχνης τοποθετεί ανθρώπους μπροστά σε νεοκλασικά κτίρια της Αθήνας, αντιπαραθέτοντας πολιτιστικό παρόν και παρελθόν, εφήμερο και αιώνιο. Ένα κόκκινο βέλος που μοιάζει να υποδεικνύει το θέμα του πίνακα απαντάται σαν μοτίβο στους περισσότερους πίνακες της περιόδου.
Η σειρά Ελληνικά τοπία, που ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του '70, βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό στα προσχέδια που έγιναν στο χώρο της αρχαίας Αγοράς των Αθηνών. Αρχαία ερείπια, ακρωτηριασμένα αγάλματα, κίονες και κιονόκρανα πεσμένα στο έδαφος, αλλά και νεοκλασικά σπίτια, ενσωματώνονται στα έργα αυτά και μεταδίδουν μια καταθλιπτική αίσθηση φθοράς. Τα Επιτύμβια (1971-1976) αναφέρονται επίσης στο συσχετισμό παρόντος -παρελθόντος, αλλά και στην υπαρξιακή σχέση ζωής - θανάτου. Χρησιμοποιώντας τη μορφολογία των αρχαιοελληνικών επιτύμβιων στηλών του Κεραμεικού, ο καλλιτέχνης ζωγραφίζει πορτρέτα σε θανατική ακινησία. Στα μέσα της ίδιας δεκαετίας το μοτίβο της μοτοσυκλέτας έλκει την προσοχή του. Παραμορφωμένοι από τα κράνη ασφαλείας, οι μοτοσυκλετιστές του γίνονται ένα με τις μηχανές που οδηγούν. Σχηματοποιημένα και γενικευτικά στοιχεία που κινούνται σε δεύτερο επίπεδο, νευρικές πινελιές και έντονα χρώματα, μεταδίδουν την αίσθηση της ταχύτητας, καθώς και την οπτική του εν κινήσει ατόμου, που δεν μπορεί να επικεντρώσει το βλέμμα του κάπου αλλά παρακολουθεί το χώρο μέσα από μια συνεχή παραμόρφωση. Γεμάτα απειλητική ένταση και κίνηση, τα έργα αυτά εκφράζουν την κριτική στάση του Μυταρά απέναντι στον αγχωτικό ρυθμό της σύγχρονης ζωής. Τον ίδιο τρόπο γρήγορης γραφής χρησιμοποίησε για μια σειρά τοπίων στα τέλη της δεκαετίας του '70, που αυτή τη φορά απεικόνιζαν το αλλοτριωμένο από τις γραφικές τέχνες αστικό τοπίο και τους δρόμους των πόλεων, γεμάτους σήματα οδικής κυκλοφορίας.
Από τα τέλη της δεκαετίας του '70 και σ' όλη τη διάρκεια της επόμενης τα Πορτρέτα συγκεντρώνουν το εικαστικό ενδιαφέρον του, αν και από την αρχή της πορείας του ποτέ δεν έπαψε ουσιαστικά να ασχολείται με το είδος. Έμπνευση γι' αυτά αντλεί από γνωστές γυναικείες μορφές (Πέγκυ Ζουμπουλάκη, Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα κ.ά.). Αν και παραμένουν αναγνωρίσιμες, το κέντρο βάρους μετατοπίζεται συχνά στη χειρονομία και στην προκλητική χρήση έντονων χρωμάτων. Η περιγραφή περιορίζεται στο πρόσωπο που απεικονίζεται, ενώ ο υπόλοιπος πίνακας βασίζεται στη σχηματοποίηση και την έμφαση στις εξπρεσιονιστικές αξίες. Στοιχεία του χαρακτήρα των μοντέλων του εμφανίζονται μέσα από τα αντικείμενα που το συνοδεύουν, π.χ. ένα αυτοκίνητο, ένα γλυπτό κ.λπ. Οι Σκηνές από το Φανταστικό θέατρο, στα τέλη της δεκαετίας αυτής αποτελούν μια εντονότερη προσήλωση στο ζήτημα της απόδοσης χώρων. Κινούνται παράλληλα με τη συχνότερη ενασχόλησή του με τη σκηνογραφία.
Η δεκαετία του '90 χαρακτηρίζεται από μεγάλων διαστάσεων έργα, που αποτελούν ένα είδος αναδρομής σ' ολόκληρη την πορεία του. Μορφές, σύμβολα και τρόποι, που κατά καιρούς χρησιμοποίησε, εμφανίζονται προσαρμοσμένα σε νέες συνθετικές λύσεις και μορφικά αποτελέσματα. Συνηθέστερα, παλιοί πίνακες του καλλιτέχνη απεικονίζονται στο περιβάλλον του εργαστηρίου του, μαζί με πινέλα, σωληνάρια χρωμάτων, παλέτες και καβαλέτα. Η αίσθηση που μεταφέρεται δεν είναι εκείνη της ήρεμης παρατήρησης. Οι μορφές γεμίζουν ασφυκτικά το χώρο, οι πίνακες παρατάσσονται ο ένας πάνω στον άλλο, συγκοπτόμενοι και ελλειπτικοί.
Συντάχθηκε από τον Τσακλανο Γ.


Φωτογραφίες από το προσωπικό χώρο του κου Μυταρά







Ο κος Μυταράς συνομιλεί τηλεφωνικά με τον κο Μπότσογλου


Ο Δημήτρης Μυταράς, Ακαδημαϊκός και Ομότιμος Καθηγητής της Σχολής Καλών Τεχνών: Από τους σημαντικότερους Έλληνες ζωγράφους, με την πολυσχιδή και άκρως πρωτότυπη δημιουργία του, ο κ. Δημήτρης Μυταράς έχει συμβάλει όσο λίγοι στην ανανέωση του μεταπολεμικού ελληνικού εικαστικού λόγο και την προβολή του σε διεθνές επίπεδο,
βραβεύτηκε από το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ παρουσία του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας.



Το σπουδαιότερο Κέντρο Διεθνών Σχέσεων των ΗΠΑ, το Weatherhead του Harvard University εντάσσει από φέτος και για κάθε χρόνο στο «Πρόγραμμα Πολιτιστικής Πολιτικής» ένα νέο θεσμό προβολής του ελληνικού πολιτισμού τιμώντας διακεκριμένους εκπροσώπους του. Στόχος αυτής της πρωτοβουλίας είναι να στρέψει την προσοχή στη σημερινή πνευματική Ελλάδα και να αναδείξει τις σταθερές δημιουργικές της δυνάμεις στο χώρο των Γραμμάτων και των Τεχνών.

Ο νέος θεσμός εγκαινιάστηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2011 σε ειδική εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, υπό την αιγίδα του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, στη διάρκεια της οποίας τιμήθηκαν διακεκριμένες προσωπικότητες της σύγχρονης ελληνικής πολιτιστικής δημιουργίας.




Χρόνης Μπότσογλου, Ζωγράφος, χαράκτης, Θεσσαλονίκη, 1941






Σπούδασε ζωγραφική στην ΑΣΚΤ (1961-1965), κοντά στο Γ. Μόραλη. Συνέχισε τις σπουδές του στην École des Beaux-Arts (1970-1972) στο Παρίσι. Η τέχνη του είναι κατεξοχήν ανθρωποκεντρική και, σε μεγάλο βαθμό, αυτοβιογραφική. Αυτό δεν αφορά μόνο τη θεματογραφία, αλλά και την άμεση συγκινησιακή σχέση που διατηρεί με τα εικαστικά του μέσα, σε όλα τα στάδια της επεξεργασίας ενός έργου. Από τις πρωιμότερες δοκιμές του στη ζωγραφική, είναι φανερό ότι τον ενδιαφέρει αφενός η παρατήρηση των οικείων του πραγμάτων –ανθρώπων και χώρων–, αφετέρου η εκφραστικά φορτισμένη ζωγραφική απόδοσή τους. Η μελέτη της εικόνας του ανθρώπινου σώματος είναι το μόνιμο χαρακτηριστικό του έργου του. Ο ίδιος έχει επανειλημμένα αναφερθεί στις επιρροές που έθρεψαν τις ζωγραφικές του αρχές: το Γ. Μπουζιάνη, τον Α. Giacometti και το Γ. Χαλεπά, στους οποίους θα προσθέταμε τον πρώτο του δάσκαλο Π. Σαραφιανό και τον Γ. Μόραλη. Όπως η πλειοψηφία των συνομήλικων του καλλιτεχνών, επιχείρησε αρκετές επαφές με τη σύγχρονη τέχνη του εξωτερικού και δέχτηκε ποικίλες επιδράσεις, από τις οποίες αφομοίωσε μόνον ό,τι ήταν αναγκαίο στην αναζήτηση της δικής του αλήθειας.
Έως τις αρχές τις δεκαετίας του '70, το ενδιαφέρον του επικεντρώνεται στην αναζήτηση ενός είδους νέας παραστατικότητας, με έκδηλη την προσπάθεια αποφυγής των παραδοσιακών μορφοπλαστικών στοιχείων. Τέτοιες εικαστικές ανησυχίες, σε συνδυασμό με την επιμονή σε μια θεματογραφία της καθημερινότητας, έχουν σχέση με το νεορεαλιστικό ρεύμα εκείνης της εποχής, όπως δείχνει και η συμμετοχή του στην ομάδα «Νέοι Έλληνες Ρεαλιστές». Στο ίδιο ιστορικό πλαίσιο μπορεί να ενταχθεί και η πολιτική στράτευση που χαρακτηρίζει κυρίως την αμέσως επόμενη φάση της παραγωγής του (μέχρι το 1978). Η ρεαλιστική εκδοχή της ζωγραφικής του διαφέρει από την ανάλογη κυρίαρχη τάση εκείνης της περιόδου, αφού σπάνια βασίζεται στη χρήση φωτογραφικών ντοκουμέντων, ενώ, επιπλέον, η βιωματική διάσταση, που διέπει την όλη διαδικασία κατασκευής των έργων του, ακυρώνει οποιαδήποτε πρόθεση ρεαλιστικής αντικειμενικότητας.

Στη διάρκεια της περιόδου που ακολουθεί, μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '80, η ζωγραφική του εξελίσσεται προς ένα σαφέστερα προσωπικό ύφος, που συγκροτείται κατά κύριο λόγο μέσα από την επεξεργασία του εικαστικού χώρου και τον ειδικό χειρισμό του χρωματικού υλικού. Όλο και περισσότερο, η ανθρώπινη μορφή πρωταγωνιστεί. Η ατομική, κοινωνική και καλλιτεχνική υπόσταση του δημιουργού αναλύονται και σχολιάζονται με ζωγραφικούς όρους, σε αυτοπροσωπογραφίες, γυμνά και προσωπογραφίες οικείων προσώπων. Τα διάφορα στάδια της αργής και επίπονης διαδικασίας, που καταλήγει στην οριστική μορφοποίηση κάθε φιγούρας, παραμένουν εμφανή στην τελική, σχεδόν ανάγλυφη, εικόνα. Η υπερεκφραστική αποτελεσματικότητα αυτής της μεθόδου δεν απέχει πολύ από κάποια εξπρεσιονιστικά γνωρίσματα, τα οποία άλλωστε ανιχνεύονται στο σύνολο του έργου του.

Στη συνέχεια της πορείας του μέχρι τις πρόσφατες εκθέσεις του, η υπαρξιακή διάσταση της τέχνης του κορυφώνεται. Η ενδοσκόπηση αγγίζει τα βάθη της μεταφυσικής αγωνίας και η παρατήρηση του κόσμου παίρνει διαστάσεις στοχασμού για τη φθορά των ανθρώπινων αξιών. Η αύξηση της ψυχικής έντασης, όπως και στο παρελθόν, εκτονώνεται με την άμεση αντανάκλασή της στην επεξεργασία του ζωγραφικού υλικού. Στις τεχνικές που είχε έως τώρα επιλέξει (ελαιογραφία, υδατογραφία και χαρακτική σε χαλκό) προστίθενται νέα υλικά. Οι εικόνες ανοίγονται στον τρισδιάστατο χώρο με γύψινα γλυπτά και μεταλλικές κατασκευές. Αν και οι μορφές μοιάζουν διαλυμένες, στα όρια της αποσύνθεσης, η καλλιτεχνική πρόταση υπερβαίνει το απαισιόδοξο σχόλιο, καθώς ο χώρος οργανώνεται σε καθαρές ρυθμικές ενότητες, που μετατρέπουν το αυτοκαταστροφικό πάθος σε αισθητική δημιουργία.
Όπως ήταν ανέκαθεν φανερό από την επιτυχία του στο κοινό και στην τεχνοκριτική, εκπροσωπεί με εντυπωσιακό και πολύ προσωπικό τρόπο μια σημαντική γενιά καλλιτεχνών που έδωσαν το στίγμα μιας ελληνικής ζωγραφικής με σύγχρονο προβληματισμό και εμμονή στις ποιοτικές αξίες. Παρά την έξαρση της ατομικότητάς του, η λυτρωτική λειτουργία της καλλιτεχνικής πράξης εξασφαλίζει έναν πολύτιμο πνευματικό αντίκτυπο για όσους πλησιάζουν αυτή την τέχνη.
Έχει παρουσιάσει το έργο του σε ατομικές εκθέσεις [στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη και το Παρίσι] και έχει πάρει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις [στην Ελλάδα και στο εξωτερικό].
Έργα του βρίσκονται στην ΕΠΜΑΣ (Εθνική Πινακοθήκη), στις Πινακοθήκες του Δήμου Αθηναίων και Ρόδου, στην Πινακοθήκη Αβέρωφ, Στη Συλλογή ΜΙΕΤ, στο Μουσείο Βορρέ, στη Βιβλιοθήκη της Βουλής των Ελλήνων, στο ΕΜΠ, Στο ΑΠΘ, στο ΥΠ.ΠΟ κ.α.
Συνεργάστηκε με την Επιθεώρηση Τέχνης (1961-1965) και με το "Ελεύθερο Θέατρο" (1973). Τα τελευταία χρόνια έχει αυξηθεί το ενδιαφέρον του για την εικονογράφηση ποητικών έργων [...] και τη συνεργασία με λογοτέχνες και θεωρητικούς. Έχει δημοσιεύσει κείμενα σε καταλόγους εκθέσεων, λογοτεχνικά περιοδικά και άλλα έντυπα, ενώ επιδόθηκε και στην αρθρογραφία, με τακτικές επιφυλλίδες για θέματα τέχνης στις εφημερίδες Τα Νέα (1990-1991) και Το Βήμα (1992-1994). Δίδαξε σχέδιο σε ιδιωτική σχολή διακοσμητικών τεχνών (1974-1976). Από το 1989 διδάσκει ζωγραφική στην ΑΣΚΤ ως καθηγητής [...].

Φωτογραφίες από το Αtelier του κου Μπότσογλου









Σταθόπουλος Γιώργος



Ο Γιώργος Σταθόπουλος γεννήθηκε στη Καλλιθέα Τριχωνίδος. Σπούδασε ζωγραφική και γλυπτική στην Αθήνα στην Α.Σ.Κ.Τ. (1966-1971) κοντά στους Γιάννη Μόραλη, Νίκο Νικολάου, Γιάννη Παππά και Δημήτρη Καλαμάρα . Το 1970 έκανε την πρώτη του ατομική έκθεση στην Αθήνα. 'Εχει ακόμη μετάσχει σε πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. 'Εχει εικονογραφήσει και σειρά βιβλίων, εξώφυλλων δίσκων και αφισσών.
Την ομορφιά της ζωής αποπνέουν τα έργα του Γιώργου Σταθόπουλου, ο οποίος παρουσιάζει τη νέα του δουλειά στην ΕPsilon Art Gallery. Πρόκειται για μια σειρά νέων ακρυλικών έργων μικρών και μεσαίων διαστάσεων στα οποία συνειδητά ο καταξιωμένος ζωγράφος εστιάζει στο «ωραίον».
Γυναίκες εκρηκτικές που σφύζουν από υγεία, με μακριά ξέπλεκα μαλλιά, ημίγυμνες και ερωτικές, γεμάτες καμπύλες επιδίδονται σε θωπευτικά καλέσματα. Οι αποκαλυπτικές ποδηλάτισσες του Σταθόπουλου, τα καταφέρνουν περίφημα στις ορθοπεταλιές της ζωής, ενώ οι καπνίστριες του, απολαμβάνουν τις μικρές χαρές της, τυλίγονται στο παραμύθι του καπνού και αποπνέουν ελευθερία και χειραφέτηση μιας άλλης εποχής.
Τα ζευγάρια του, σύμβολα ζωής, σε αισθησιακούς εναγκαλισμούς στέλνουν μηνύματα αγάπης και αισιοδοξίας, ενώ η συνύπαρξη τους ανοίγει τον ορίζοντα του αύριο και κυοφορεί την ομορφιά.