Έκθεση Φωτογραφίας ΠΑΓΚΡΑΤΗ ΠΑΓΚΡΑΤΙΔΗ

H EPsilon Art Gallery σας προσκαλεί
στην Έκθεση Φωτογραφίας του Παγκράτη Παγκρατίδη

8 – 28 Μαρτίου 2012


Ώρες λειτουργίας έκθεσης καθημερινά: 11:00- 13:00 / 18:30 – 20:30 (εκτός Τετάρτης και Σαββάτου απόγευμα)

ΕPsilon Art Gallery – Evi Panteleon, Παναγίας Γιάτρισσας 12, Λουτράκι ,
mail: epsilon.art.studio@hotmail.com, www.epsilonartgallery.blogspot.com, 6977878481









ΠΑΓΚΡΑΤΗΣ ΠΑΓΚΡΑΤΙΔΗΣ,φωτογράφος




Το να ισχυριστούμε ότι ο φωτογράφος Παγκράτης Παγκρατίδης έλκεται από αστικά ή περιαστικά τοπία κενά από ανθρώπινη παρουσία, χώρους στη κυριολεξία μοναχικούς, είναι κάτι που μπορεί κανείς να αναγνωρίσει με μια πρώτη ματιά.

Αυτό που διαχωρίζει τις φωτογραφίες του Παγκρατίδη από μια περιγραφική ωραιοποιημένη απεικόνιση του τοπίου είναι οι απροσδόκητες εκπλήξεις που δημιουργεί η ελεύθερη χρήση του φωτογραφικού μέσου, καθώς το χρώμα διαπερνά την ασπρόμαυρη τονικότητα της επιφάνειας των φωτογραφιών και οδηγεί σε μια άυλη χρονικά διάσταση της πραγματικότητας˙ και είναι αυτό που μαγνητίζει άμεσα το βλέμμα του θεατή καλώντας τον να αντικρύσει τον κόσμο κάτω από διαφορετική οπτική και χρωματική συνθήκη.

Ο Παγκρατίδης υπονομεύει με αυτή την έννοια την εικόνα του συμβατικού τοπίου με επεμβάσεις πολλές φόρες οριακές άλλοτε ακραίες όπως, για παράδειγμα, το έντονο μπλε στο βάθος μιας γέφυρας, τα φωτισμένα πολύχρωμα παράθυρα ενός κτηρίου, που φαινομενικά τίποτα δεν συμβαίνει, ή ο πορτοκαλί δρόμος στον αρχαιολογικό χώρο του Κεραμικού.

Αυτή η «παραμόρφωση», η «αλλοίωση» της πραγματικότητας δημιουργεί μια εντελώς προσωπική ανάγνωση: τα εγκαταλελειμμένα κτήρια, τα μνημεία, οι παραθαλάσσιες σκηνές είναι μια αναζήτηση του προσωπικού παρελθόντος και ταυτόχρονα, μια απεικόνιση του χρόνου που περνάει.

Τα αγάλματα με τις ποιητικές τους αντηχήσεις, τα βαριά, σχεδόν δραματικά σύννεφα, το φως καθώς σμιλεύεται από τις σκιές, σχηματίζουν την εικόνα ενός κόσμου ερμητικά κλειστού, μυστικού που η σύνθετη παρουσίαση του υπογραμμίζει πως το τοπίο δεν είναι κάτι στατικό αλλά αντίθετα δυναμικό, μια νέα παλλόμενη πραγματικότητα.

Ο Παγκρατίδης ελευθερώνει τη φωτογραφία του από τη νατουραλιστική ρίζα της, από την περιγραφική εξιστόρηση της και την οδηγεί σε μια παράδοξη και πιο ονειρική διαδρομή που εξελίσσεται μεταξύ πραγματικών αναφορών και φανταστικών χρωματικών εξιδανικεύσεων.

Η καλλιτεχνική πορεία του Παγκρατίδη αναδεικνύει την παθιασμένη και απόλυτη σχέση που έχει δημιουργηθεί ανάμεσα σε αυτόν και το έργο του. Η φωτογραφία αποτελεί το μέσον του για να δομήσει ένα κόσμο πολύμορφο και πολύχρωμο, να εκφράσει στις δικές του επιθυμίες και συγκινήσεις και ταυτόχρονα να οδηγήσει τους θεατές να διεισδύσουν στα μυστικά του «χωρίς» όπως λέει, «να ζητάει ανταλλάγματα που πάντα του προσφέρονται, «και που» εύχεται «και αυτός να προσφέρει».



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ


Γεννημένος στην Καβάλα το Δεκέμβρη του 1965
Από νωρίς διαφαίνεται η τάση του για τη μουσική κάτι που δε συμβαίνει και για το θρανίο.
Ήδη σε ηλικία 17 ετών εγκαταλείπει το σχολείο και βγαίνει στη δουλειά με το αγαπημένο του μουσικό όργανο,το μπουζούκι, έχοντάς το σαν επάγγελμα για 19 χρόνια.
Κόντρα στους κανόνες και τα πρέπει αποκτά ένα καθαρά δικό του στυλ,κάτι που ισχύει και στην άλλη του ενασχόληση την ηχοληψία που κάνει παράλληλα μέχρι το 2000, οπότε και μετακομίζει στην Αθήνα όπου και συνεχίζει μόνο σαν ηχολήπτης.

Με τον ερχομό του στην Αθήνα το 2000 και αποκτώντας την πρώτη του ψηφιακή φωτογραφική μηχανή,ανακαλύπτει σιγά σιγά μια ακαταμάχητη έλξη προς αυτό το μέσο.
Τον ενθουσιάζει, τον συνεπαίρνει ,και απορροφά πολύ από το χρόνο του ..
Ώρες ατέλειωτες..Ώρες εξάσκησης...Ώρες χαράς και ενθουσιασμού..
Ρουφώντας στην κυριολεξία κάθε λέξη που θα τύχει να φτάσει στ αυτιά του,κάθε ασήμαντη φαινομενικά παράγραφο που θα διαβάσει σε κάποιο περιοδικό,μεταφράζοντάς τα σε πρακτική εξάσκηση. Μέχρι να νιώσει τελείως εξοικειωμένος με την κάθε τεχνική πρόκληση.

Μοναχικός άνθρωπος κατά κανόνα, βρίσκει στην τέχνη της φωτογραφίας τον απόλυτο τρόπο έκφρασης που του ταιριάζει γάντι. Ανακαλύπτει τον ”ιδανικό” σύντροφο ,τον τρόπο να βρίσκει διέξοδο,να εκφράζει συναισθήματα,να μεταφέρει εικόνες του..
Μ αυτό τον τρόπο πάνω κάτω συνεχίζει.. με τη διαφορά ότι το όλο ,τείνει να γίνει τα τελευταία χρόνια μια σχέση πάθους' μια σχέση σχεδόν ερωτική..Χαμενη, και χωμένη σ έναν ερώτα ιδανικο, αγνο..
¨
.....Χωρίς να ζητάω ανταλλάγματα που πάντα όμως μου προσφέρονται
..Χωρίς να ζητάει ανταλλάγματα ,που εύχομαι να προσφέρω...”

Τον 2008 λοιπόν αποφασίζει να ‘’καθίσει στο θρανίο’’ παρακολουθώντας το μάθημα του Πλάτωνα Ριβελλη “Καλλιτεχνική φωτογραφία”.

Τον Ιούνιο του 2009 ξεκινάει την προσπάθειά του να μπει στις γκαλερί,μιας και όποια του απόπειρα να ασχοληθεί επαγγελματικά με την εμπορική φωτογραφία πέφτει στο κενό με το αιτιολογικό της πολύ “καλλιτεχνικής” δουλειάς άρα και μη “εμπορικής”.

Η προσπάθειά του καρποφορεί με την πρόσκληση του σε συμμετοχή ομαδικής έκθεσης, που οργανώνει η Γκαλερί Κουρντ σε συνεργασία με το Δήμο Πόρου, όπου και εκθέτουν έργα τους 30 ζωγράφοι.



“Αισθάνομαι παράξενα,....ένοχα σχεδόν ...έχοντας 6 έτοιμες δουλειές και άλλες 4 να τρέχουν...

Δεν μπορώ να κάνω κάτι όμως γι αυτό....Δε θέλω να κάνω κάτι γι αυτό...
Μόνο να φωτογραφίζω.......




Από τον Ιανουάριο του 2012 είναι μέλος του καλλιτεχνικού επιμελητηρίου Ελλάδας




1-20/08/2009
Συμμετοχή σε ομαδική έκθεση με τίτλο «Άρμα Σαπφούς», με την Γκαλερί Κουρντ στον Πόρο.

4-24/08*2009
Ατομική έκθεση με τιτλο «Blazing light» στη Rainbow and Art Gallery.

8-31/10/2009
Ατομική έκθεση με τίτλο «Τοπία στο χωροχρόνο» στην Γκαλερί Σκουφά στην Αθήνα. Ενταγμένη στο Athens Ρhoto Festival 2009.

1-10/12/2009
Ατομική έκθεση με τον ίδιο τίτλο στην πόλη της Καβάλας.

17/01-31/04/2010
Ατομική έκθεση με τίτλο «Αθήνα. Στης μοναξιάς το δρόμο» στους εκθεσιακούς χώρους των Fnac στην Αθήνα.

13-16/05/2010
Συμμετοχή με την Γκαλερί Σκουφά στην ART ATHINA 2010.

Tο καλοκαίρι του 2010 συμμετέχει με έργα του σε ομαδικές εκθέσεις στη Μύκονο, στον Πόρο και στην Αθήνα.

15-30/11/2010
Ατομική έκθεση με τίτλο ‘’Color in black & White’’ στην Καβάλα.

2-12/12/2010
Ατομική έκθεση με τίτλο ‘’Color in black & White’’ στην Δράμα

15-30/4/2011
Ατομική έκθεση με τίτλο ‘’Private View Milan Art Fair’’στη Gallery kourd

12-15/5/2011
Συμμετοχή με ατομικό περίπτερο σε διεθνή Φουαρ Φωτογραφίας στο Μιλάνο ‘’MIA ART FAIR’’Milan

4-5/7/2011
Συμμετέχει με 4 έργα κάτω από τον τίτλο ‘’Κυβέλη’’ με τη Γκαλερί Κουρντ
σε φιλανθρωπική εκδήλωση με σκοπό την οικονομική βοήθεια του ιδρύματος για κακοποιημένες γυναίκες ‘’Φροντιδα’’και με τίτλο
‘’Χίλιες και…μια φροντίδα’’

ΜΕΛΟΝΤΙΚΕΣ ΕΚΘΕΣΕΙΣ 2012

‘’MIA ART FAIR MILAN 2012’’ ‘’Gallery Kourd’’
‘’ART ATHINA 2012’’ ‘’Gallery Skoufa’’
‘’ANCIENT ATHENS.KERAMEIKOS. Solo Exhibition‘’GALLERY KOURD’’
‘’RED DOT ART MIAMI 2012 During Art BASEL’’
‘’Solo Exhibition at ‘’The BrikLane Gallery’’ in London
Έχει επίσης δύο έτοιμα για έκδοση φωτογραφικά λευκώματα: «ANCIENT ATHENS. KERAMEIKOS» και «AS IN A DREAM».


Παγκράτης Παγκρατίδης



Τί βλέπετε στους δρόμους; Και τί βλέπει η φωτογραφική ματιά; Μεταμορφώνει ο φακός την Αθήνα; Κρύβεται η μοναξιά της πόλης; Ο φωτογράφος απαντά με σιγουριά «Όχι, δε θα ήταν εξάλλου τίμιο να κάνω κάτι τέτοιο...». Πόσο μοναχικός μπορεί να γίνει ένας περίπατος; Η μοναξιά της πόλης σε 27 ασπρόμαυρες φωτογραφίες της Αθήνας από τον Παγκράτη Παγκρατίδη. Όπως την αντιλαμβάνεται το μάτι του φωτογράφου. Όπως προσπαθεί ίσως να κρύψει ή αθόρυβα παραδέχεται. Οι αναπάντεχες μορφές της και η χαώδης απόσταση μεταξύ της μοναξιάς που παραμονεύει και της επιλεγμένης μοναχικότητας που συνοδεύει...

Ο Παγκράτης Παγκρατίδης γεννήθηκε στην Καβάλα το Δεκέμβρη του 1965. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Η τελευταία του ατομική έκθεση «Τοπία στο χωροχρόνο» πραγματοποιήθηκε στη Gallery Σκουφά στο πλαίσιο του Athens Photo Festival 2009 και ετοιμάζεται να ταξιδέψει στο Ηνωμένο Βασίλειο και τη Νέα Υόρκη.

Διάρκεια έκθεσης: 18 Ιανουαρίου - 5 Απριλίου



Ο φωτογράφος Παγκράτης Παγκρατίδης συστήνεται στο Culturenow, μιλώσντας στην Μαρία Κωφίδου για το ξεκίνημά του ως φωτογράφος, αλλά και για την συμμετοχή του στην έκθεση Μilan Image Art Fair-ΜΙΑ- τον Μάιο που μας πέρασε.





Συνέντευξη στην Μαρία Κωφίδου



CultureNow: Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με τη φωτογραφία αφήνοντας πίσω σου την πορεία σου ως μουσικός και ηχολήπτης;

Παγκράτης Παγκρατίδης: Η ιστορία ξεκίνησε το 2000, όταν πήρα την πρώτη μου ψηφιακή μηχανή. Ύστερα απο διάφορους πειραματισμούς κατάλαβα πόσο πολύ μου αρέσει. Το 2008 άφησα την ηχοληψία και δόθηκα ολοκληρωτικά στη φωτογραφία. Το αστείο είναι ότι όταν άρχισα να παρουσιάζω τη δουλειά μου σε υπεύθυνους περιοδικών η απάντηση τους ήταν αρνητική σε οποιαδήποτε συνεργασία. Για να είμαι ειλικρινής δεν είχα καμία διάθεση, αλλά οι λόγοι που με ώθησαν όπως καταλαβαίνεις ήταν βιοποριστικοί. Έτσι αναγκάστηκα να προσανατολιστώ σε γκαλερί και κάπως έτσι ξεκίνησε μία σειρά απο εκθέσεις ομαδικές και ατομικές με απόγειο την παρουσία του έργου μου στην έκθεση Μilan Image Art Fair-ΜΙΑ- φέτος το Μάιο. Κάθε εμπόδιο σε καλό λοιπόν.



C. N.: Ποιος είναι ο απόηχος απο την παρουσία σου στην ΜΙΑ;

Π. Π.: Έμεινα έκπληκτος απο την ανταπόκριση του κόσμου, αν αναλογιστεί κανείς ότι το πλήθος των καλλιτεχνών και των γκαλερί που τους αντιπροσώπευαν υπερέβαινε τους 200. Παρουσιάσαμε κατά βάση Ελλάδα. Δε ξέρω αν ήταν τυχαίο ή ήταν των καιρών έργο.

Κάποια απο αυτά άνηκαν στη σειρά Color in Black & White, κάποια στη σειρά μου Ancient Athens, και καποια, 10 γκραβούρες συγκεκριμένα, απο τα γυμνά μου.

Φροντίσαμε ιδιαίτερα την παρουσίαση χρησιμοποιόντας ό,τι καλύτερο παρέχει η τεχνολογία στο τομέα εκτύπωση επικόλληση έκθεση, θέλοντας να τιμήσουμε τη δουλειά αλλά και τους πελάτες. Τέσσερα έργα ήταν σε διάσταση 78,5 χ 175cm, τρία σε διάσταση 80x120cm και κάποια άλλα σε διαφορετικές διαστάσεις. Οι κριτικές ήταν ενθαρρυντικές έως και διθυραμβικές. Χαρακτηρίστηκε ως η πιο ενδιαφέρουσα δουλειά στο σύνολο της έκθεσης. Και για εμένα αυτό είναι μεγάλη τιμή. Ακόμη και να ήθελα κάποια στιγμή να σταματήσω να προσπαθώ τώρα η μόνη μου επιλογή είναι να συνεχίσω. Έλαβα τα διαπιστευτήρια πως αυτό που κάνω είναι μοναδικό, όπως κάθετι που κάνουμε με αγάπη.



C. N.: Η φωτογραφία ήτανε ένα “ψώνιο” που μετατράπηκε σε μέσο για να εκφράσεις τις καλλιτεχνικές σου ή προσωπικές εμμονές;

Π. Π.: Στη δική μου περίπτωση λειτούργησε σαν ψυχοφάρμακο. Υπήρχαν φορές που δεν είχα καλή διάθεση και έπαιρνα τη μηχανή και έβγαινα έξω να φωτογραφίσω. Δούλεψε έτσι. Ίσως αυτή η κακή περίοδος που μπήκε η φωτογραφία στη ζωή μου δεν ήταν ένα τυχαίο γεγονός και στο πως την αντιμετωπίζω. Για εμένα είναι το όχημα, το όπλο, το μέσο, δεν φωτογραφίζω για να φωτογραφίσω και αυτό άλλωστε φαίνεται και απο τη δουλειά μου. Για εμένα η σύλληψη της ιδέας ξεκινάει με το κλικ.



C. N.: Θεωρείς ότι είναι απαραίτητη η εκπαίδευση, διότι στο χώρο της φωτογραφίας υπάρχουν και αρκετοί αυτοδίδακτοι όπως και εσύ;

Π. Π.: Προσωπικά είμαι αυτοδίδακτος, κάτι που μπορεί να κάνει την αρχή και την πορεία σου πιο κουραστική, αλλά σου προσφέρει μια μεγαλύτερη ελευθερία, ανακαλύπτεις πράγματα που δεν τα μαθαίνεις στα θρανία. Φυσικά και είναι καλό να υπάρχουν γνώσεις, αλλά το θεωρώ εξαιρετικά δύσκολο να ξεμάθεις όσα μαθαίνεις σε μία σχολή, πρέπει να είσαι πραγματικά μεγάλο ταλέντο για να σπάσεις τα δεσμά.



C. N.: Η ψηφιακή επεξεργασία που είναι έκδηλη σε όλα τα έργα σου θα μπορούσε να προκαλέσει συναδέλφους σου να σχολιάσουν πως αυτό που κάνεις δεν είναι φωτογραφία;

Π. Π.: Βέβαια. Κάποιοι το έχουν πει, σε άλλους το βλέπω στα μάτια τους. Ευθέως δεν το λέει κανείς. Μπορεί να τους ενοχλεί η δουλειά μου, αλλά δε με πειράζει. Δε θεωρώ ότι αυτό που κάνω είναι φωτογραφία, χωρίς να παύει να είναι φωτογραφία όμως. Μπορείς να πεις ότι αναιρώ και ξαναγεννώ την εικόνα. Photoshop υπάρχει σε κάθε φωτογραφία. Αν διαθέσεις μία ώρα για παράδειγμα για να δημιουργήσεις μία τέλεια τεχνοκρατικά φωτογραφία ή μία καλλιτεχνική φωτογραφία και στις δύο περιπτώσεις photoshop δεν κάνεις; Και οι παλιότεροι εξ ημών δε κάνανε σκοτεινό θάλαμο; Προσωπικά έχω θέσει ένα όριο, να μην κάνω τίποτε παραπάνω απο ο,τι θα μπορούσε να γίνει στο σκοτεινό θάλαμο. Απαντάω λοιπόν σε όλους τους φωτογράφους που μπορεί να σκέφτονται αρνητικά ότι δεν κάνω τίποτε περισσότερο απο αυτό, ίσως λιγότερο.



C. N.: Αν αυτοί είναι οι τεχνοκρατές της φωτογραφίας, εσύ τι χαρακτηρισμό θα έδινες στον εαυτό σου;

Π. Π.: Οτιδήποτε ακολουθεί τους κανόνες είναι τεχνοκρατικό. Και εγώ είμαι ενάντια στους κανόνες.
Θέλω να διαγράψω τη δική μου πορεία και να έχω το δικό μου καλλιτεχνικό στίγμα.



C. N.: Σε τι ποσοστό συμβάλλουν οι γκαλερί στην προώθηση της δουλειάς ενός καλλιτέχνη;

Π. Π.: Η αλήθεια είναι πως δεν είμαι πολύ καιρό στον χώρο των γκαλερί, αλλά είμαι στην
αγορά εργασίας κοντά 30 χρόνια τώρα, με την μουσική και την ηχοληψία κι έτσι ίσως θα μπορούσα να έχω μια άποψη και αυτή είναι ότι ο ρόλος τους είναι μεγάλος! Πολύ μεγάλος θα έλεγα, ειδικά για τους εικαστικούς φωτογράφους. Υπό την έννοια ότι εμείς δεν έχουμε το λεγόμενο ατελιέ των ζωγράφων ή το εργαστήρι των γλυπτών.

Δεν είναι καν στη συνείδηση του κόσμου στην Ελλάδα ειδικά ότι μπορεί η φωτογραφία να είναι τέχνη. Έτσι ο εικαστικός φωτογράφος δεν έχει παρά να περιμένει τις όποιες πωλήσεις έργων του απο τις γκαλερί που συνεργάζεται. Οι γκαλερί στην Ελλάδα -κι απο τις λίγες πληροφορίες που έχω- δεν ενδιαφέρονται κι ίσως απο την πλευρά τους να έχουν και δίκιο, δεν δείχνουν να υποστηρίζουν με την λογική να επενδύσουν. Υπάρχουν βέβαια και εξαιρέσεις. Προσωπικά πιστεύω ότι θα έπρεπε να λειτουργούν σαν μάνατζερ, όπως συμβαίνει στο εξωτερικό απο όσο γνωρίζω.

Πρέπει ο καλλιτέχνης να βιοπορίζεται και αν μη τι αλλο να μην έχει το άγχος για τα προς το ζην, ώστε να μπορει να αφοσιωθεί. Δεν ξέρω... Το βρίσκω κάπως παράξενο... Σα να βαριούνται να ασχοληθούν απο τη στιγμή που έχουν μάλιστα μπροστά πέρα απο κάθε αμφιβολία κάτι δυνατό. Ίσως η ελληνική αγορά να είναι μικρή για τέτοιου είδους εγχειρήματα... Υπάρχει όμως και η ευρωπαϊκή, η αμερικανική και πλέον και η ασιατική, γιατί όχι;



C. N.: Δουλεύεις με project;

Π. Π.: Το έχω κάνει αλλά μόνο για να δω ότι μπορώ. Το θέμα για εμένα βγαίνει απο το τυχαίο. Δε δουλεύω με μια ιδέα, πχ να φωτογραφίσω τους στύλους της ΔΕΗ.



C. N.: Αν μπορούσες να δώσεις τον τίτλο “η απόλυτη ευτυχία” σε μία φωτογραφία ποια θα ήταν αυτή; Τι θα απεικόνιζε;

Π. Π.: Το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό ακούγοντας την ερώτησή σου είναι να σηκώσω τη μηχανή και να τραβήξω τον ουρανό “καμμένο”, ένα τίποτα. Όλα απο εκεί ξεκινάνε.



C. N.: Τι είναι η φωτογραφία για εσένα;

Π. Π.: Το ψέμα μου.


Brief Bio


Pagratis Pagratidis was born in Kavala, Greece, in December 1965.

A musician at first, a sound engineer later, he has had a 27-year career in the two fields.

He has always been taking pictures but since 2000 he has started to immerse himself deeper and deeper into the world of photography, and it has become a true passion,a way of life.

In the summer of 2009 he decided to enter the art gallery world, after having studied with renowned Greek photographer Platon Rivellis in an 8-month seminar on art photography.

In August 2009 he participated in a group exhibition and then he found himself showing his work 6 times

1-20/08/2009

Participation in a group exhibition entitled “Sappho’s Chariot” in Kourd Gallery in Poros.

4-24/08*2009

Personal exhibition entitled “Blazing light”, in the Rainbow and Art Gallery.

8-31/10/2009

Personal exhibition entitled “Landscapes in Spacetime” in Skoufa Gallery in Athens. Part of the Athens Photo Festival

1-10/12/2009

Personal exhibition with the same title in Kavala.

17/01 - 31/04 / 2010

Personal exhibition entitled “Athens. In the streets of loneliness” in Fnac’s exhibition rooms in Athens.

13-16/05/2010

Paricipation in ART ATHINA 2010 with Skoufa Gallery.

In the summer of 2010 he participated in group exhibitions in Myconos, Poros and Athens.

15-30/11/2010

Personal exhibition entitled ‘‘Color in black & White” in Cavala

2-12/12/2010

Personal exhibition entitled ‘‘Color in black & White” in Drama

12-15/05-2011

Personal participation with ten artworks in his own stand in photography exhibition in Milano.’’Milan image Art fair’’

He also has two photography books ready to be published: “ANCIENT ATHENS. KERAMEIKOS” and “AS IN A DREAM”.