Κώστας Σπυρόπουλος, Ατομική Έκθεση Ζωγραφικής

Φωτογραφίες έργων του ΚΩΣΤΑ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΥ

1. Δελτίο ειδήσεων, ακρυλικό σε μουσαμά, 50x 50 cm

2. Στην παραλία, ακρυλικό σε μουσαμά, 40 x 40 cm

3. Παίζοντας κάτω από τα αστέρια με ομπρέλα, ακρυλικό σε μουσαμά, 60x50cm

4. Όταν πηγαίναμε στο σχολείο, ακρυλικό σε μουσαμά, 60x60cm

5.  Ο ποδοσφαιριστής, ακρυλικό σε μουσαμά, 40x40cm

6. O ποδοσφαιριστής, ακρυλικό σε μουσαμά, 60x60 cm

8. Κορίτσια στην βροχή, ακρυλικό σε μουσαμά, 80x80cm

9. Traffic, ακρυλικό σε μουσαμά, 40x40cm

10. Ένα αυτοκίνητο στο ράφι, ακρυλικά σε μουσαμά, 90x60cm

11. Στην πόλη, ακρυλικό σε μουσαμά, 60x60cm

12. Έννοιες στην βροχή, ακρυλικό σε μουσαμά, 40x60cm

13. Μπάνιο με την μητέρα, ακρυλικό σε μουσαμά, 70x70cm

14. Εικόνα τηλεόρασης, ακρυλικό σε μουσαμά, 40x80cm

15. Παίζοντας με το άγαλμα, ακρυλικό σε μουσαμά, 50x50cm

16. Μοτοσυκλετιστής, ακρυλικό σε μουσαμά, 70x50cm

16. Συνάντηση στον σηματοδότη, ακρυλικό σε μουσαμά, 60x60cm

17. Καρναβάλι, ακρυλικό σε μουσαμά, 50x60cm

18. Η πρααγωγή του αποχωρητηρίου της Ελληνικής Ιστορίας, ακρυλικό σε μουσαμά , 80x80cm

19.Η διαφορά είναι η κάλτσα, ακρυλικό σε μουσαμά, 55x65cm

20. Διαφήμιση, ακρυλικό σε μουσαμά, 35x45cm

21. Μια γάτα στον σηματοδότη, ακρυλικό σε μουσαμά, 50x60cm

22.Μια εξίσωση στην πόλη, ακρυλικό σε μουσαμά, 50x60cm

Φωτογραφίες από τα εγκαίνια της έκθεσης

ΚΩΣΤΑΣ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΣ

    Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Πάτρα.

Αποφοίτησε από την Ιατρική της Αθήνας.

Αμέσως μετά ταξιδεύει στις Η.Π.Α. και την Ευρώπη για αρκετά χρόνια όπου κάνει σπουδές στην Τέχνη (Heron Art Institute, U.S.A.) και εκθέτει την δουλειά του σε γκαλερί, διεθνείς Art Fair και Biennale σε διάφορες χώρες της Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής.

Για οκτώ χρόνια (2000 – 2008)δίδαξε, ως Αναπληρωτής Καθηγητής, στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παν/μίου Ιωαννίνων το μάθημα της Εικαστικής Ανατομίας και συνέγραψε σχετικό βιβλίο το οποίο εκδόθηκε από το οικείο Πανεπιστήμιο.

    Έχει παρουσιάσει τριάντα πέντε (35) ατομικές εκθέσεις και τριάντα τέσσερα (34) ομαδικές στην Ελλάδα και το εξωτερικό, όπως στην Ιταλία (Φλωρεντία, Πιατσέντσα, Βερόνα, Πρίντεζι, Άζολο, Παλέρμο), στην Αυστρία (Ινσμπρουκ), στην Βουλγαρία (Σόφια), στις Η.Π.Α.  (Λος Άντζελες), στην Γαλλία (Παρίσι, Μουσείο Λούβρου), στην Τουρκία (Κων/πολη), στον Καναδά (Βανκούβερ), στο Βέλγιο (Βρυξέλλες), στην Τσεχία (Πράγα, Πίλσεν), στο Αζερμπαϊτζάν (Καμπάλα), στην Σερβία. Επίσης συμμετείχε σε διεθνείς Art Fair : σε Τουρκία (Κων/πολη 2005, 2009), Τσεχία (Πράγα 2005), Αυστρία (Ινσμπουργκ 2009), Ελλάδα (Αθήνα 2010), Ιταλία (Φλωρεντία 2006, Βερόνα 2013, Πιατσέντσα 2016), Αζερμπαϊτζάν (Καμπάλα 2015), Γαλλία (Παρίσι, Μουσείο Λούβρου 2016), Καναδά (Βανκούβερ 2016) και διεθνείς Μπιενάλε : Τσεχία (Πίλσεν 2006, 2008), Ιταλία (Άζολο 2010, Παλέρμο 2013.

     Η προσωπογραφία του παρουσιάζεται από την Ιταλική Ακαδημία Καλών Τεχνών σε ειδικό τόμο που περιέχει τους εκπροσώπους της σύγχρονης Ευρωπαϊκής ζωγραφικής, έκδοση 2016.

    Στο έργο του έχουν αναφερθεί σημαντικοί Έλληνες και ξένοι ζωγράφοι και ιστορικοί της Τέχνης, όπως ο Αλέκος Φασιανός, η Gabriella Hajkova (Ιστορικός Τέχνης, Δ/ντρια Διεθνούς Μπιενάλε Σχεδίου Πίλσεν), ο Χρύσανθος Χρήστου (Ακαδημαϊκός και Καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης), ο Στέλιος Λυδάκης (Καθηγήτης Ιστορίας της Τέχνης), η Barbara Angiolini (Ιστορικός της Τέχνης), ο Χάρης Καμπουρίδης (Ιστορικός της Τέχνης), ο Salvatore Autovino (Καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης), ο Paolo Levi (Ιστορικός της Τέχνης), η Αθηνά Σχοινά (Ιστορικός της Τέχνης), ο Γιώργος Παντής (Πρόεδρος Σχολής Καλών Τεχνών Ιωαννίνων), ο Γιώργος Κατσάγγελος (Καθηγητής Καλών Τεχνών Α.Π.Θ.), ο Νίκος Ζίας (Καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης), ο Roberto Chiavarini (Μέλος Ιταλικής Ακαδημίας Καλών Τεχνών), η Πολυξένη Βελένη (Δ/ντρια Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης), η Αγλαΐα Αρχοντίδου (Αρχαιολόγος, Επίτιμη Διευθύντρια του Υπουργείου Πολιτισμού), η Ruhangiz Heydarova (Ιστορικός Τέχνης), η Αντιγόνη Καψάλη (Ιστορικός της Τέχνης, Μουσείο Κατσίγρα), η Ντόρα Ηλιοπούλου – Ρόγκαν (Ιστορικός της Τέχνης), η Γεωργία Γεωργοπούλου ( Αρχαιολόγος Msc Πολιτιστική Διαχείριση), η Ξένια  Καλδάρα (Γενική Διευθύντρια και Αντιπρόεδρος του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης), ο Ιωάννης Μαρωνίτης (Πρόεδρος της UNESCO) κ.α. Έργα του βρίσκονται σε Ιδιωτικές συλλογές και αρχαιολογικά μουσεία στην Ελλάδα και το εξωτερικό, όπως στην Εθνική Πινακοθήκη, στο Ίδρυμα Θεοχαράκη, στο Αρχαιολογικά Μουσεία Θεσσαλονίκης και Πατρών, στο Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών, στο Δημαρχείο Φλωρεντίας και αλλού.

Δύο μεγάλες κατασκευές του κοσμούν τον περίβολο της πρυτανείας και τον κεντρικό δρόμο της Πανεπιστημιούπολης του Πανεπιστημίου Πατρών.

    Ο Κώστας Σπυρόπουλος είναι μέλος του Επιμελητηρίου εικαστικών Τεχνών Ελλάδας και καθηγητής της Ιατρικής (Γνωστικό αντικείμενο, Πνευμονολογία) στο Παν/μιο |Πατρών. 

ΑΤΟΜΙΚΕΣ ΕΚΘΕΣΕΙΣ

Γκαλερί Ζυγός, Αθήνα: 2003,1994,1991,1988,1986

Γκαλερί Mediterranean, Μπρίντιζι, Ιταλία, 2001

Πινακοθήκη Ψυχάρη 36, Αθήνα 1994

Πύργος Μαρκέλλου, Αίγινα 1993

Γκαλερί Θόλος, Αθήνα 1992

Γκαλερί Αντήνωρ, Αθήνα 1983

Γκαλερί Άστορ, Αθήνα 1978

Γκαλερί Πολύεδρο, Πάτρα 2000

Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά, 2003

Αίθουσα τέχνης «Έκφραση», Αθήνα 2004

Πολιτιστικό Κέντρο Δήμου Αθηναίων «Μελίνα», Αθήνα 2005

ΟΜΜΑ Gallery, Σάντα Μπάρμπαρα, Καλιφόρνια, ΗΠΑ, 2005

Παλαιό Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, Γενί Τζαμί, Θεσσαλονίκη 2006

Γκαλερί Mentana, Firenze,2007

Ερμοπόλεια Σύρος 2008, Δημοτική Πινακοθήκη

Γκαλερί Ίρις, Αθήνα 2008

Γκαλερί San Marino, San Marino 2009

Γκαλερί ΄Ιρις, Αθήνα 2010

Ίδρυμα Κακογιάννη 2012   Αθήνα

Γκαλερί Περί Τεχνών, Ιανουάριος, Αθήνα 2013

Ίδρυμα Κακογιάννη 2013   Αθήνα

Αναδρομική έκθεση, Αρχαιολογικό Μουσείο Πατρών, 2014

Δημοτική Πινακοθήκη Μυκόνου, Μύκονος, 2014

Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης , 2015

Φετιχιέ Τζαμί, Ναύπακτος, 2015

Μουσείο της πόλεως των Αθηνών Δεκέμβριος 2015

Γκαλερί Θεώρημα, Βρυξέλλες – Βέλγιο, Φεβρουάριος 2016

Μουσείο Κατσίγρα Λάρισα, Δεκέμβριος 2016

Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών, Φεβρουάριος 2017

Μουσείο Δελφών, Σεπτέμβριος 2017

The Hellenic Centre Λονδίνο, Οκτώβριος 2017

Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, Δεκέμβριος 2017 (Μεταφορά της Έκθεσης από το The Hellenic Centre, Λονδίνο)

ΕΠΙΛΟΓΗ ΟΜΑΔΙΚΩΝ ΕΚΘΕΣΕΩΝ

Ομαδική Συνεργατών, Γκαλερί Ζυγός. Αθήνα 2000

Πάτρια Εδάφη, Πολύεδρο, Πάτρα 2000

Folio 93-94, Γκαλερί Ζυγός, Αθήνα 1994

Καλοκαίρι 92, Γκαλερί Ζυγός, Αθήνα 1992

Γκαλερί Κρεωνίδης, Αθήνα 1988

Γκαλερί Άστορ, Αθήνα 1980

Γκαλερί Υδροχόος, Αθήνα 1979

Γκαλερί Περί Τεχνών, Αθήνα 2004

Γκαλερί Atrion, Θεσσαλονίκη 2004

Γκαλερί Καρυάτιδες, Ιωάννινα 2004

Απόψεις της Αθήνας από σύγχρονους Έλληνες ζωγράφους,

Μουσείο της πόλεως των Αθηνών, Αθήνα 2004

Απόψεις της Αθήνας από σύγχρονους Έλληνες ζωγράφους,

Λευκωσία, Κύπρος 2005

Istanbul Art Fair, Κωνσταντινούπολη, Τουρκία 2005

3^ο Διεθνές Φεστιβάλ Τέχνης, Χανιά, 2005

Έκθεση ζωγραφικής 5 καλλιτέχνες, Κέντρο Τεχνών Χαλανδρίου 2005

V Διεθνής Μπιενάλε Σχεδίου Pilsen, 2006

Intersalon AJV 2006, 10^η Διεθνής Έκθεση Σύγχρονης Τέχνης, Τσεχία

La Mostra Mercato d’Arte Contemporanea Φλωρεντία,

Ιταλία 2006

VI Διεθνής Μπιενάλε Σχεδίου Pilsen, 2008

Γκαλερί Mentana Φλωρεντία 2007

Γκαλερί Mentana Φλωρεντία 2008 (Ιούνιος)

Γκαλερί Mentana Φλωρεντία 2008 (Σεπτέμβριος)

Γκαλερί Mentana Φλωρεντία 2008 (Δεκέμβριος)

Διεθνής Έκθεση Σύγχρονης Τέχνης Κων/πολη 2009

Πανελλήνια Έκθεση του ΕΕΤΕ «Ανθρώπινης μορφής στην Τέχνη» Αθήνα 2009

Διεθνής Έκθεση Σύγχρονης Τέχνης Art Αθήνα 2010

Biennale Azolo 2010 (Τιμητική Διάκριση). 

Biennale Palermo 2013 (Τιμητική Διάκριση).

Premio Arte Tavella Verona Italy 2013

Διεθνής Έκθεση Σύγχρονης Τέχνης Gabala – Azerbaijan, 2015

The federation of Canadian artists, Διεθνής διαγωνισμός ζωγραφικής, Vancouver Καναδάς, Ιούνιος 2016

La spadarina, Διεθνής διαγωνισμός σύγχρονης ζωγραφικής, Piacenza Ιταλία, Αύγουστος 2016

Διεθνής Art Fair «Κύκλος του Λούβρου» Μουσείο Λούβρου, Παρίσι Γαλλία, Οκτώβριος 2016.

Διεθνής Βαλκανική έκθεση ζωγραφικής, «Οι Μύθοι του κόσμου», Stara Zagora (Βουλγαρία), Δεκέμβριος 2016.

ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΕ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ART FAIR

Istanbul Art Fair, Κωνσταντινούπολη, Τουρκία 2005

Intersalon AJV 2006, 10^η Διεθνής Έκθεση Σύγχρονης Τέχνης, Τσεχία

La Mostra Mercato d’Arte Contemporanea Φλωρεντία, Ιταλία 2006

5^th Insbruk Art Fair, Austria 2008

Διεθνής Έκθεση Σύγχρονης Τέχνης Κων/πολη 2009

Διεθνής Έκθεση Σύγχρονης Τέχνης Art Αθήνα 2010

Italy Gallery, Verona, Italy, 2013

Τέταρτη Διεθνής Έκθεση Σύγχρονης Τέχνης, Gabala – Azerbaijan, 2015

The federation of Canadian artists, Διεθνής διαγωνισμός ζωγραφικής, Vancouver Καναδάς, Ιούνιος 2016

La spadarina, Διεθνής διαγωνισμός σύγχρονης ζωγραφικής, Piacenza Ιταλία, Αύγουστος 2016

Διεθνής Art Fair «Κύκλος του Λούβρου» Μουσείο Λούβρου, Παρίσι Γαλλία, Οκτώβριος 2016.

Διεθνής Βαλκανική έκθεση ζωγραφικής, «Οι Μύθοι του κόσμου», Stara Zagora, Δεκέμβριος 2016.

ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΕ ΔΙΕΘΝΕΙΣ BIENNALE

V Διεθνής Μπιενάλε Σχεδίου Pilsen, 2006

VI Διεθνής Μπιενάλε Σχεδίου Pilsen, 2008

13o ART Innsbruck 19 -12 Φεβρουαρίου 2009, Αυστρία

Ι Διεθνής Biennale Azolo 2010 (Τιμητική Διάκριση). 

Ι Διεθνής Biennale Palermo 2013 (Τιμητική Διάκριση).

ΔΙΕΘΝΗΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ

Επελέγη από την Ακαδημία Καλών Τεχνών της Ιταλίας και συμπεριελήφθη στην έκδοση REMBRANDT 2016 που έγινε με την συμπλήρωση 410 ετών από την γέννηση του REMBRANDT 1606 – 2016 ως ένας από τους σημαντικούς εκπροσώπους της Ευρωπαϊκής σύγχρονης ζωγραφικής.

ΕΙΚΑΣΤΙΚΟ ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΟ ΕΡΓΟ

Εικαστική Ανατομία, Εκδόσεις Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, Ιωάννινα 2002

87+1 Λόγοι που ζωγραφίζω

87+1 Reasons why I paint, Δίγλωσση Έκδοση, Εκδοτικός Οίκος Φιλύρα, Αθήνα 2017

KEIMENA

Ζωγραφικό κείμενο του Κώστα Σπυρόπουλου

Η αισθητική του Αστικού τοπίου

    Είναι γνωστό ότι το αντικείμενο της αισθητικής είναι η έρευνα του ωραίου σε έκταση και βάθος.

   Είναι έννοια που σχετίζεται κυρίως με την εμπειρία και λιγότερο με τη νόηση. Σύμφωνα με τον Baumgarten με τον όρο αισθητική, εννοείται η επιστήμη που διερευνά το ωραίο και την Τέχνη.

    Μπορούμε επίσης να  πούμε ότι αισθητική είναι μια ιδιαίτερη σχέση της ψυχής με τον κόσμο. μια ιδιότυπη στάση που παίρνει το εγώ μας απέναντι στα αντικείμενα.

   Ο πραγματικός καλλιτέχνης ευρισκόμενος μόνος του, στο όριο μεταξύ του γνωστού και του αγνώστου, προσπαθεί να δώσει υπόσταση, περιεχόμενο, σε έναν κόσμο δίχως νόημα. Η υπόσταση του κόσμου είμαστε εμείς που τον βιώνουμε με τρόπο που έχουμε την ικανότητα να το κάνουμε. Αυτό, θα μπορούσα να πω ότι γίνεται με μαγικό τρόπο, γιατί η ύλη γενικά δομείται από μόρια, άτομα και υποατομικά σωματίδια, είτε αυτή ανήκει στο υποκείμενο που παρατηρεί, είτε στο αντικείμενο που παρατηρείται. Ως προς το υποκείμενο η δομή της ύλης παίρνει τέτοια μορφή ώστε να αποκτά συνειδητότητα που δίνει υπόσταση στο Εγώ που σαφώς διαχωρίζεται από τον υπόλοιπο κόσμο στον οποίο αναγνωρίζει ότι ανήκει. Αισθανόμαστε έτσι τον κόσμο μας πολύχρωμο, υπέροχο, συγκινητικό. Αν όμως δεν υπήρχαμε, ο κόσμος θα ήταν ένα άχρωμο θέατρο που θα παιζόταν σε αδειανά καθίσματα δίχως καμία υπόθεση. Ο κόσμος για τους περισσότερους, είναι όπως οι αισθήσεις του, του επιβάλλουν να τον εννοήσει.

   Η εκρηκτική πρόοδος των φυσικών επιστημών που διετύπωσαν την θεωρία της σχετικότητας, την διαστολή του χώρου και του χρόνου και την καμπυλότητα του χώρου, που καθόρισαν την φύση των ατομικών και υποατομικών σωματιδίων, αλλά και της νευροφυσιολογίας δίνει νέα διάσταση στην σκέψη και την αισθητική και κατά συνέπεια άλλη υπόσταση του κόσμου. Όπως είπαμε ο κόσμος δίχως τις αισθήσεις είναι άχρωμος δίχως νόημα. Το νόημα το δίνουμε εμείς μέσω της Τέχνης και της Επιστήμης. Γι’ αυτό πρέπει να νοιώθουμε απόλυτα υπεύθυνοι για τον κόσμο που δημιουργούμε και το αστικό τοπίο που κατασκευάζουμε ως συγκροτημένη άρθρωση πολιτισμού της κοινωνίας και του κοινωνείν, της μετοχής στα κοινά, της αμοιβαίας κατανόησης, ελευθερίας και εξελικτικής πορείας. Συνειδητοποιούμε την ύπαρξη μέσα από τις αρχιτεκτονικές κατασκευές, από τους δρόμους, από τα σήματα της τροχαίας, τις διαφημίσεις, τα Μ.Μ.Ε. κ.λ.π.

    Εγώ προσεγγίζω το αστικό τοπίο μέσω μιας ενσυνείδητης καθημερινότητας που φαίνεται φτιαγμένη όχι μόνον από το υλικό των ονείρων, αλλά που είναι πιο πραγματική από την νεφελώδη καθημερινή μας ονειροπόληση. Αναλύω την υπόσταση, την ποιότητα των κατασκευών για να ζυγίσω την αξία του κατασκευαστή. Μια διαφήμιση του τοίχου ή ένα σήμα της τροχαίας εμπεριέχει και λογική και ηθική, αλλά και αισθητική. Το αστικό τοπίο υμνήθηκε και προβλήθηκε αμέσως μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, μετά την δεύτερη βιομηχανική επανάσταση, τότε που δεν είχαν συνειδητοποιηθεί οικολογικά προβλήματα. Είναι τώρα καιρός να δούμε το αστικό τοπίο υπό το πρσμα των τελευταίων απόψεων της φυσικής για την ύλη την ενέργεια και την οικολογία, όπως έχουν διαμορφωθεί μετά την 4^η βιομηχανική επανάσταση. Γι’ αυτό ζωγραφίζω όπως δεν έχω μάθει να βλέπω. Θέλω να εξετάζω την δεύτερη και Τρίτη θέαση. Δηλαδή αυτή που προκύπτει όταν υπερβαίνουμε την διδαγμένη θέαση. Η Τέχνη γίνεται περισσότερο επικοινωνιακή, γιατί τα αντικείμενα και τα σύμβολα κυκλοφορούν ώστε να κατευθύνουν σε άλλα αντικείμενα και άλλα σύμβολα. Το τραγικό, εν τούτοις, δεν διαλύεται και δεν εκκενώνεται μέσα από την επανάληψη. Διαρκεί με την μορφή του πλεονάσματος, της σφοδρότητας, του στερεότυπου. Πιστεύω ότι η Τέχνη μου θα καταφέρει να ασκήσει εποικοδομητική κριτική, να προβάλει, αλλά μερικές φορές να καταγγείλει τον κόσμο που χρησιμοποιεί σαν εκφραστικό μέσο, δηλαδή το αστικό τοπίο. Δεν προάγω την κατανάλωση αδιάφορων και γελοίων συμβόλων, αντιθέτως αφήνω ανάμεσα στην Τέχνη και την Ζωή μια λεπτή διαχωριστική γραμμή, που μπορεί να σβήσει ανά πάσα στιγμή. Μερικές φορές το μέσο γίνεται το μήνυμα.               

.....................

  Ο Κώστας Σπυρόπουλος παρουσιάζει την δουλειά του στην Γκαλερί Έψιλον του Λουτρακίου με τίτλο :

«Η ΤΕΧΝΗ ΣΤΗΝ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΟΥΣΙΩΔΟΥΣ»

    Όταν παρατηρούμε έναν πίνακα συχνά βρισκόμαστε σε αδυναμία να βρούμε κατάλληλες λέξεις για να εκφράσουμε την ομορφιά ή την εκφραστική του δύναμη, διότι ακριβώς το έργο μπορεί να μας μεταδώσει οπτικά αυτό που οι λέξεις δεν μπορούν. Το γεγονός ίσως να οφείλεται στο ότι το οπτικό σύστημα έχει εξελιχθεί εκατομμύρια χρόνια πριν το γλωσσικό.

    Το οπτικό σύστημα ανιχνεύει πολλά σε κλάσματα δευτερολέπτου. Μια μικρή γραμμή εδώ, μια κηλίδα χρώματος εκεί, είναι δυνατόν να αποδώσουν με επιτυχία την διαφορά ανάμεσα στο λυπημένο και χαρούμενο πρόσωπο.

   Θέλοντας λοιπόν να δώσω έναν ορισμό για την λειτουργία της τέχνης και τον τρόπο που εγώ την διαχειρίζομαι θα έλεγα ότι αναπαριστά τα σταθερά, διαρκή, ουσιώδη και παντοτινά χαρακτηριστικά των αντικειμένων, των επιφανειών, των προσώπων και των καταστάσεων έτσι που βοηθά, περιγράφοντας ένα πράγμα, να αποκτηθεί γνώση για μια μεγάλη κατηγορία αντικειμένων, ιδεών ή προσώπων. Με άλλα λόγια μια από τις λειτουργίες της τέχνης είναι προέκταση του οπτικού φλοιού του εγκεφάλου. Η άποψη αυτή συμβαδίζει με την σκέψη του Kant, ότι αν δεν υπήρχαμε εμείς οι άνθρωποι για να δίνουμε υπόσταση στον κόσμο, αυτός θα ήταν μια μαυρόασπρη θεατρική παράσταση που θα παιζόταν σε άδεια καθίσματα. Αλλά και με αυτή του Γκουστάβ Κουρμπέ που είπε : «Όταν θέλουμε να παρουσιάσουμε την απόλυτη πραγματικότητα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να θυσιάσουμε χίλιες προφανείς αλήθειες». Ο Τένεσι Γουίλιαμς επιβεβαιώνει τα πιο πάνω με την λακωνική πρόταση «Η τέχνη προσπαθεί να αποσπάσει το παντοτινό από το απελπιστικά εφήμερο».

    Ο αληθινός σκοπός της ζωγραφικής μου λοιπόν είναι να παραστήσω τα αντικείμενα όπως πραγματικά είναι, δηλαδή διαφορετικά από τον τρόπο που φαίνονται. Προσπαθώ να δίνω τη λογική ουσία των αντικειμένων, για αυτό στην ζωγραφική μου δεν μοιάζουν με την συνηθισμένη εμφάνισή τους και πολλές φορές έχουν μια ασυνήθιστη και παράξενη σχέση. Αναζητώ την γνώση σε έναν διαρκώς μεταβαλλόμενο κόσμο. Δεν φοβάμαι τις συνεπαγωγές της τεχνολογικής κοινωνίας μας. Πιστεύω ότι τα πιο κοινότυπα κλισέ, οι πιο κοινότυπες αντιδράσεις, είναι αυτές που πρέπει να αντιμετωπίσουμε πρώτα για να κατανοήσουμε τις νέες δυνατότητες που μας παρέχονται σε αυτόν τον γενναίο και όχι εντελώς χωρίς ελπίδα κόσμο.

   Η ζωγραφική μου «διαπερνά» κατ’ ευθείαν το θέμα, είναι εσωστρεφής μάλλον παρά εξωστρεφής. Η τεράστια μεγέθυνση ενός αντικειμένου ή κάποιου τμήματός του προσδίδει μια υπόσταση που ποτέ δεν είχε ως τότε, μετατρέποντάς το έτσι σε φορέα μιας εντελώς καινούριας λυρικής και πλαστικής δύναμης.

   Αντιμετωπίζω την «μηχανή» σαν ένα σύγχρονο ερωτικό αντικείμενο, γι’ αυτό αναφέρομαι συχνά σε αυτοκινητόδρομους, σήματα της τροχαίας, σε βιτρίνες και διαφημίσεις. Η αναφορά μου σ’ αυτά τα αντικείμενα δεν αγνοεί τον άνθρωπο, αλλά τα ανυψώνει σ’ ένα επίπεδο ενδιαφέροντος ανάλογο μ’ εκείνο της ανθρώπινης μορφής. Δεν τα χρησιμοποιώ με συγκεκριμένο τρόπο, αντιθέτως τα αφήνω σ’ έναν ποιητικό μετεωρισμό.

   Όταν αναπαριστώ το αστικό τοπίο έχω την αίσθηση, ότι αποτελεί μια σκηνή γεμάτη σύμβολα που διασταυρώνονται με τα ίχνη της ανθρώπινης δραστηριότητας που είναι αποτέλεσμα της νοητικής λειτουργίας και του τρόπου που ο κόσμος αποκρυπτογραφείται απ’ αυτόν.

Κ.Β. Σπυρόπουλος 

Παρουσιάζονται 25 πίνακες ζωγραφικής με ακρυλικά σε καμβά και διάφορα εικαστικά αντικείμενα.

Διάρκεια έκθεσης από  14   έως        30 Ιουλίου 2018