ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ, Ατομική Έκθεση Ζωγραφικής και Χαρακτικής

Έργα ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ

3

49x31 cm

770 ευρώ

4

30x90 cm

1.285 ευρώ

5

114x41 cm

1.540 ευρώ

                      

6

26Χ19 cm

460 ευρώ

7

60Χ40 cm

1.110 ευρώ

8

50Χ50 cm

600 ευρώ

9.

10

30Χ20 cm

460 ευρώ

11

50Χ40cm

1.025 ευρώ

                                                   

                                              

12

30Χ20

460 ευρώ

                                   

13

30Χ30

460 ευρώ

                                               

14

25Χ20

460 ευρώ

1.1-1.17

ΧΑΡΑΚΤΙΚΑ-ΜΟΝΟΤΥΠΙΕΣ

50Χ70 cm

430 ευρώ

1.1

1.2

1.3

1.4

1.5

1.6

1.7

1.8

1.9

1.10

1.11

1.12

1.12

1.13

1.14

1.15

1.16

1.17

Η EPsilon Art Gallery σας προσκαλεί στην Ατομική Έκθεση Ζωγραφικής και Χαρακτικής 

του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ,

26 Απριλίου έως 10 Μαίου 2018

Ωράριο έκθεσης: Δευτέρα έως Σάββατο:  10:30 - 14:00 και 18:00 -21:00, Κυριακή ΚΛΕΙΣΤΑ

EPsilon Art Gallery, Ελευθερίου Βενιζέλου 46, Λουτράκι,

  6942293291 & 6977878481 (για προσωπική ξενάγηση)

..................................

Η αδιάκοπη ροή του γίγνεσθαι στον Αλέξανδρου Δημητριάδη

   Του Emidio De Albentiis - Ιστορικού της Τέχνης

   Η ιδιάζουσα ποιότητα του καλλιτέχνη από τη Θεσσαλονίκη Αλέξανδρου Δημητριάδη – η οποία διαμορφώνεται κατά την προηγούμενη δεκαετία μέσω των πετυχημένων σπουδών του στην Ιταλία, στη Σχολή Καλών Τεχνών “Pietro Vannucci” της Perugia και στη Θεσσαλονίκη, στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο (κλάδος Χαρακτικής) – είναι η σαφής βούληση να συνδέσει τη σύγχρονη αναζήτηση συμβόλων και χρωμάτων με την προγονική μνήμη αρχαίων ιχνών από ένα είδος γραφής χαμένης στο χρόνο (που φυσικά συμπληρώνεται από καθαρά δικά του ευρήματα).

Συνεπώς, ο Δημητριάδης υιοθετεί ένα είδος «βραχυκυκλώματος» ανάμεσα σε παρόν και παρελθόν, όντας πεπεισμένος, κατά την ηρακλείτεια διατύπωση, για την αδιάκοπη ροή του γίγνεσθαι, ένα από τα ζητήματα τα οποία, από την κλασική εποχή (και όχι μόνο στην Ελλάδα), εξετάζουμε με περισσή λαχτάρα, για να μπορέσουμε τελικά να διεισδύσουμε στο ίδιο το νόημα της ζωής.

Τα αρχέγονα αυτά ίχνη, που χάρη στη περιοδικότητα τους προβάλουν αμέσως στα μάτια αυτού που παρατηρεί, ισοδυναμούν αφ' ενός με τις πρώτες αβέβαιες προσπάθειες της συνειδητής σκέψης (νομίζω ιδιαίτερα στα νεολιθικά σύμβολα), με τα οποία η ανθρωπότητα βρήκε τον τρόπο να εκφράσει μια σύνθεση της πραγματικότητας, καθώς απομακρυνόταν από το θαυμαστό μεν, παλαιολιθικό δε, «στιλιστικό νατουραλισμό», αφ’ ετέρου με τις εκφράσεις των πιο απόμακρων μορφών γραφής, όπως για παράδειγμα της μεσοποτάμιας σφηνοειδούς.

Αυτόματα αναδύεται η σκέψη στην οποία ο Δημητριάδης θέλει να οδηγήσει όποιον έχει τον τρόπο να σταθεί για λίγο και να συλλογιστεί μπροστά στα έργα του: ο νεοτερισμός μας, οι σύγχρονες τεχνικές μας (στοιχεία που, πρέπει να το πούμε, βρίσκονται κι αυτά στο έργο του καλλιτέχνη), δε θα μπορούσαν καν να υπάρξουν χωρίς την πολυχιλιετή προσπάθεια όσων προηγήθηκαν. Αυτή η σκέψη φαντάζει κοινή και συνηθισμένη, δεν είναι όμως καθόλου, από τη στιγμή που πολλοί σύγχρονοί μας είναι πεπεισμένοι πως ο τωρινός κόσμος είναι το αποτέλεσμα  μιας αιφνίδιας βλάστησης της επιστημονικής διανόησης. Φυσικά δεν είναι έτσι, όλα οφείλονται στη γενετική κληρονομιά που οδήγησε τα βήματα της ανθρωπότητας από την εμφάνισή της σ' αυτό το πλανήτη. Και η τέχνη του Αλέξανδρου Δημητριάδη οδηγεί τη σκέψη μας προς αυτή την κατεύθυνση.

Για παράδειγμα, έχουμε ήδη αναφέρει τη σημασία της μετάβασης από τη παλαιολιθική ζωγραφική στο πιο συνθετικό ύφος της νεολιθικής εποχής. Αλλά αυτή η μετάβαση γίνεται ακόμη πιο σημαντική, αν αναλογιστούμε τις εξαιρετικές μορφές που υιοθέτησε η γραφή από την εποχή των Σουμερίων μέχρι σήμερα (συμπεριλαμβανόμενων και των κομπιούτερ) .Κι αυτά τα μικρά και απείρως ποικίλα γραφήματα του καλλιτέχνη από τη Θεσσαλονίκη θυμίζουν σταθερά τη θεμελιώδη σημασία αυτών των προσαρμογών μέσα στις χιλιετίες, καθώς και των ανακαλύψεων αλφαβήτων και γλωσσών.

Πριν σταθούμε στο σύγχρονο ύφος που ξεπηδά από τη δουλειά του Δημητριάδη, νομίζω δε θα 'ταν ανώφελο να τονίσουμε την αναφορά στο μέσο μιας γραφής προγονικού τύπου δεν τη βρίσκουμε μόνο στον Έλληνα καλλιτέχνη, αλλά και σε μια ομάδα εξαίρετων καλλιτεχνών. Αρκεί και μόνο να αναφέρουμε το φημισμένο όνομα του Joe Tilson, για να πάρουμε μια απλή ιδέα της γοητείας που ασκεί στη δική μας καλλιτεχνική διάσταση το θέμα της σχέσης ανάμεσα στα αρχαία γραφήματα και στα σημερινά σύμβολα. Δε λείπουν, βέβαια, μεταξύ άλλων και ενδιαφέρουσες ομοιότητες με πολλούς Κινέζους καλλιτέχνες του σήμερα, αλλά αν ανοίξουμε αυτό το θέμα, θα πλατειάσουμε υπερβολικά.

Η ομορφιά στο έργο του Αλέξανδρου βρίσκεται ακριβώς στο συνδυασμό νεωτεριστικών στοιχείων -όπως κωδικοποιημένες γραμμές, φωτογραφικά πορτραίτα και πολλά άλλα, μεταξύ τους αναμεμειγμένα με μια σοφή χρήση του χρώματος- και παρεμβάσεων -όπως περικοπές και συμπληρώματα. Πολύ σημαντική και καθόλου τυχαία - με δεδομένη την τάση του Δημητριάδη στον πειραματισμό - είναι η τεχνική του ποικιλία, που κινείται από εντελώς ζωγραφικές φόρμες έως διάφορες μορφές της χαρακτικής (ιδιαίτερα αγαπητή στον καλλιτέχνη), από τη χρήση του βίντεο έως την ηλεκτρονική γραφή που υποστηρίζεται από ασυνήθιστα εργαλεία, όπως εποπτικά μέσα και διάφορα άλλα ακόμη.

Ένα ξεχωριστό κεφάλαιο αποτελεί η επινοητική ελευθερία του καλλιτέχνη, στοιχείο που το αποδέχτηκε με πάθος κατά τη διάρκεια των σπουδών του στην Perugia, χάρη στη διδασκαλία της Ιταλίδας καλλιτέχνιδας Marilena Scavizzi (πραγματική ειδήμων του κλάδου) και στη Θεσσαλονίκη χάρη στον ισάξιο καθηγητή του Ξενή Σαχίνη, πράγμα που φαίνεται καθαρά μέσα από τα καλλιτεχνικά του βιβλία (i libri), τα οποία είναι γοητευτικά για πολλούς λόγους, αλλά κυρίως γι' αυτήν ακριβώς την ελευθερία της φαντασίας που μεταδίδουν.

.......................................

ΓΙΑΤΙ  ΑΥΤΕΣ  ΟΙ  ΓΡΑΦΕΣ ;

     Μερικοί από τους καλλιτέχνες δημιουργούν παρατηρώντας το περιβάλλον. Στη δική μου περίπτωση το οικείο περιβάλλον αποτέλεσε και την αφορμή για να ξεκινήσω το ταξίδι των γραφών, χωρίς να ξέρω πού αυτό θα με οδηγήσει.

     Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, βλέποντας τον ανιψιό μου στην ηλικία των δύο ετών να προσπαθεί να μιμηθεί στο γράψιμο τον μεγαλύτερο αδερφό του, που μόλις άρχιζε να γράφει, παρατήρησα ότι η συνειδητή προσπάθεια του να γράψει τον οδηγούσε σε σχήματα γραφής, που δεν αποτελούσαν όμως γράμματα. Τα σχήματα αυτά μου θύμισαν γραφές «νεκρών» ή ακόμα και ανύπαρκτων γλωσσών. Έτσι, λοιπόν, υιοθετώντας τη δράση του μικρού παιδιού, ξεκίνησα να ερευνώ τη μορφολογία, την πλαστικότητα και τη δυναμική τούτων των σφηνοειδών σχημάτων μέχρις ότου αυτό έγινε για μένα ένα εικαστικό παιχνίδι. Ένα παιχνίδι  που με καλούσε συνεχώς να συμμετάσχω και να ταξιδέψω μαζί του.

     Επιστρατεύοντας τις γνώσεις και τους κώδικες του προσωπικού μου εικαστικού γλωσσολογίου, ένιωσα ότι οι εικόνες που παρουσιάζω αποτελούν ολοκληρωμένες συνθέσεις έργων, δίνοντας μου πάντα την ερευνητική δυνατότητα να εντρυφήσω στην αναζήτηση αυτού του ταξιδιού.

Αλέξανδρος Δημητριάδης  - Εικαστικός

Φωτογραφίες από την έκθεση