ΞΕΝΙΑ ΑΡΑΠΑΚΗ, Ατομική Έκθεση Ζωγραφικής

Η EPsilon Art Gallery σας προσκαλεί

στην Ατομική Έκθεση Ζωγραφικής της ΞΕΝΙΑΣ ΑΡΑΠΑΚΗ

Διάρκεια έκθεσης :

16 Ιουλίου έως 8 Αυγούστου 2020

Ωράριο έκθεσης:

Δευτέρα, Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή 18:30 - 20:30
Σάββατο 11:00 - 13:00

Επιμέλεια έκθεσης: Εύη Παντελέων

...................................................

ΕPsilon Art Gallery - Γ. Μπιτζινης, Παναγίας Γιάτρισσας 12, Λουτράκι

6977878481 (για ξενάγηση)

Περισσότερες πληροφορίες στα www.epsilonartgallery.blogspot.com www.epsilon-artgallery.com

............................................

Φωτογραφίες έργων της έκθεσης

1. Ελεύθερη πτώση Ι, Μικτή τεχνική, 100Χ50 cm, 1993

2. 

ΔΙΕΞΟΔΟΣ, Μικτή τεχνική, 100Χ50 cm, 1999

3.

Ελεύθερη πτώση ΙΙ, Μικτή τεχνική, 100Χ50, 2017

4.

Άνοιξη

Μικτή τεχνική, 100Χ50 cm, 2018 

5.

Προσέγγιση

Μικτή τεχνική, 100Χ50 cm, 2019 

6.

Beaubourg- Νυχτερινή μελωδία,
Μικτή τεχνική, 100Χ50 cm, 1988

7.

Μνήμες Ι

Μικτή Τεχνική, 120Χ80 cm, 2018

8.
Μνήμες ΙΙ,
Μικτή τεχνική, 100Χ50, 2019

9.

Δημιουργία

Μικτή Τεχνική, 120Χ80, 1987 

10.

Μνήμες ΙΙΙ

Μικτή τεχνική, 120Χ80 cm, 2019 

................................................

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ (16/8/2020)

Φωτογραφία από την συνέντευξη της ζωγράφου ΞΕΝΙΑΣ ΑΡΑΠΑΚΗ με την δημοσιογράφο Δέσποινα Μπαρδάκου στο ραδιοφωνικό σταθμό 9,84 της Αθήνας (21/7/20).

Η συνέντευξη δόθηκε με αφορμή την Ατομική Έκθεση Ζωγραφικής με έργα της ζωγράφου η οποία πραγματοποιείται στην γκαλερί EPsilon Art Gallery στο Λουτράκι Κορινθίας από 16 Ιουλίου έως 8 Αυγούστου 2020.

Φωτογραφία η ζωγράφος Ξένια Αραπάκη με τον αγαπημένο της μαθητή
  Γιάννη Ευθυμιάδη, χαράκτη και λογοτέχνη

ΞΕΝΙΑ ΑΡΑΠΑΚΗ, ζωγράφος

Η Ξένια Στ. Αραπάκη γεννήθηκε στην Αθήνα και ζει στη Νίκαια του Πειραιά.

Στο εργαστήριο του Β. Βλαχόπουλου καλλιέργησε τις αισθητικές της αντιλήψεις και απέκτησε τα πρώτα εικαστικά εργαλεία που καθόρισαν στη συνέχεια σε μεγάλο βαθμό την καλλιτεχνική της ταυτότητα.

Φοίτησε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας με δασκάλους τους Γ. Μαυροειδή, Π. Τέτση και Δ. Μυταρά.

 Κατά τη διάρκεια των σπουδών της έλαβε δύο υποτροφίες στην Κεραμική και απέκτησε τα πτυχία της Ζωγραφικής, της Κεραμικής και των Θεωρητικών Σπουδών.

Είναι διδάκτορας του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης. Το εικαστικό της έργο σχετίζεται κυρίως με τη ζωγραφική και χαρακτηρίζεται από αφαιρετικές συνθέσεις, αυστηρή υποκρυπτόμενη δομή που δηλώνει τη στενή σχέση της με το ελεύθερο σχέδιο, καθαρό χρωματικό φάσμα και μικτή τεχνική η οποία προσδίδει όγκο στη σύνθεση.   Έχει συμμετάσχει σε πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις, ενώ παράλληλα έχει δημοσιεύσει άρθρα και βιβλία για την καλλιτεχνική εκπαίδευση.

……………

Xenia St. Arapaki was born in Athens and lives in Nikaia, Piraeus.

In V. Vlachopoulos’ studio, she cultivated her aesthetic representations and acquired those primary visual tools that have at a great extend determined her artistic identity.

She studied painting under G. Mavroidis, P. Tetsis and D. Mytaras at the Athens School of Fine Arts.

During her studies, she received two scholarships in ceramics and obtained her degrees of Painting, Ceramics and Theoretical Studies.

She holds a PhD from the Aristotle University of Thessaloniki. Her artwork is mainly related to painting. It is characterized by abstract compositions, a strict concealed structure, indicating her close relationship with freehand drawing, a pure color spectrum and a mixed technique, which gives volume to her compositions. She has participated in many solo and group exhibitions and, in addition, she is a published author of several articles and books on art education.

......................

Τρεις ιδιαιτερότητες συναιρούνται στη ζωγραφική της Ξένιας Αραπάκη

Η ζωγράφος Ξένια Αραπάκη είναι «τρισυπόστατη». Οι σπουδαστές της την γνωρίζουν κυρίως ως πανεπιστημιακό δάσκαλο που άνοιξε τους ορίζοντές τους στην διδακτική των εικαστικών τεχνών και ιδιαίτερα της ζωγραφικής. Τους έμαθε να εμπιστεύονται τις αισθήσεις τους, τη συγκίνησή τους και να μην βασίζονται αποκλειστικά και μόνο σ’ ένα βαρύ θεωρητικό οπλοστάσιο που τους στερεί την προσωπική εμπειρία και τη συγκίνηση. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα επεκτάθηκαν, εκτός από τη μελέτη και τη διδασκαλία του παιδικού σχεδίου με ανάλογες προσεγγίσεις στην εικονογράφηση κειμένων, στη σχέση των εικαστικών τεχνών με τον κόσμο της τεχνολογίας και των φυσικών επιστημών.

Η παρακαταθήκη αυτή είναι αποτέλεσμα ερεθισμάτων που έλαβε από σπουδαίους δασκάλους στη Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας ·τον Γιώργο Μαυροϊδή, τον Παναγιώτη Τέτση και τον Δημήτρη Μυταρά. Ζωγράφοι του βλέμματος, του σχεδίου, του χρώματος και της σύνθεσης. Αρετές που ενστερνίστηκε και στη δική της διδασκαλία καλώντας τους μελλοντικούς εκπαιδευτικούς, κυρίως της προσχολικής και της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, να μυηθούν και να μυήσουν τα παιδιά στον κόσμο των εικαστικών τεχνών με δυνάμεις και δυνατότητες που δεν περιορίζονται ασφυκτικά από την εξειδικευμένη γνώση και πρακτική.

Οι αρχές αυτές φαίνεται να μην εγκαταλείπουν τις δύο άλλες της «υποστάσεις», την κεραμική και τη ζωγραφική. Όπως και τη δεύτερη έτσι και την πρώτη την σπούδασε με ιδιαίτερες διακρίσεις στην ίδια Σχολή. Η «προϊστορία» της κεραμικής είναι εμφανής στα έργα ζωγραφικής· η χειρονομιακή πινελιά, η παχιά πάστα και πολλές φορές ετερογενή υλικά προσδίδουν στην επιφάνεια του καμβά μια υλική, ανάγλυφη αίσθηση που καθίσταται ακόμη εντονότερη με τις φωτοσκιάσεις.

Πέρα απ’ αυτή την εμφανή σε αρκετά έργα της καταγωγή, η ζωγραφική της διατηρεί τη δική της εγγενή ταυτότητα. Ικανότητα στο σχέδιο (ικανότητα που σήμερα δεν αποτελεί προτεραιότητα ούτε εκ των ων ουκ άνευ των ζωγράφων), η οποία είναι εμφανής και όταν λείπει από τον πίνακα το συγκεκριμένο, αναγνωρίσιμο θέμα. Η παλέτα της, τις περισσότερες φορές, εκμεταλλεύεται μία περιορισμένη γκάμα χρωμάτων, συνήθως τα γαιώδη, των οποίων αναδεικνύει την πλούσια δυναμική. Η σύνθεσή της προσλαμβάνεται με μια φυσική απλότητα· αντιλαμβάνεται ωστόσο κανείς ότι έχουν προηγηθεί επανειλημμένες «γραφές» έως ότου η όραση να ακουμπά στην «εικόνα» με τη χαρά που της προσφέρει το αντάμωμά της με την ομορφιά.

Η ζωγραφική της θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «αφηρημένη», αλλά με την έννοια που δίνει ο Σαρτρ στον όρο: «αφαιρώ σημαίνει προσθέτω»· αφαιρεί δηλαδή ό,τι περισσεύει για να φθάσει στην ουσιαστική προσέγγιση των πραγμάτων. Στις επιφάνειες του πίνακά της εξάλλου ανιχνεύονται δομές του δομικού και του φυσικού περιβάλλοντος που πολλές φορές συνυπάρχουν με τον άνθρωπο. Ανιχνεύσεις σύμφυτες με τη σύνθεση και με τη «γραφή» που ακριβώς γι’ αυτό ποικίλει και είναι φορές που σε μέρος της επιφάνειας του πίνακα δημιουργείται μια θολότητα προσεκτικά επιλεγμένης αλληλοδιείσδυσης των χρωμάτων που μοιάζει να έλκει την αφετηρία της από έργα του Γκέρχαρντ Ρίχτερ (GerhardRichter, 1932-)ή του Σάι Τουόμπλι (Cy Twombly 1928-2011)

Η ζωγραφική της Ξένιας Αραπάκη έχει μία συνέπεια, αποτελεί καλύτερα μια εκδοχή ή μια ομοούσια σύνθεση της διδακτικής της εμπειρίας και της κεραμικής της. Με το χρώμα, το σχήμα και τη σύνθεση ανασυνθέτει τις προσωπικές της εντυπώσεις και μας καλεί να τις μοιραστούμε μαζί της αναδημιουργώντας τις δικές μας. Μπορεί η ζωγραφική της να μην μας εκπλήσσει αλλά μας ηρεμεί, μας γαληνεύει· κι αυτό δεν είναι λίγο.

Δρ. Γεωργία Κακούρου Χρόνη

..................

Βιογραφικό Σημείωμα της Γεωργίας Κακούρου Χρόνη

Η Γεωργία Κακούρου Χρόνη, υπήρξε επιμελήτρια της Εθνικής Πινακοθήκης, υπεύθυνη για την Κουμαντάρειο Πινακοθήκη Σπάρτης-Παράρτημα της Εθνικής Πινακοθήκης.

Σπούδασε και εκπόνησε τη διδακτορική της διατριβή στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές Μουσειολογίας στο Πανεπιστήμιο του Leicester, Ιστορίας της Τέχνης στο Πανεπιστήμιο του Cambridge και τεχνικές διδασκαλίας της τέχνης για το Δημοτικό Σχολείο στο Πανεπιστήμιο του MissouriColumbia.

Έχει διδάξει περίπου για μια δεκαετίαστο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου και στο Μεταπτυχιακό Τμήμα«Διοίκηση Πολιτιστικών Μονάδων» του Ελληνικού ΑνοικτούΠανεπιστημίου. Συνεργάζεται με πολιτιστικούς φορείς του εξωτερικού ως υπότροπος του Ιδρύματος Fulbright.

Βιβλία και άρθρα της, επικεντρώνονται σε θέματα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας και Μουσειολογίας με κύριο ενδιαφέρον το «ξεκλείδωμα» του κειμένου-αντικειμένου προς γνώση και απόλαυση κάθε είδους κοινού.

Έργα της: "Νίκος Καζαντζάκης - Νικηφόρος Βρεττάκος, δύο δημιουργοί συνομιλούν μέσα από το έργο τους" (Εκδόσεις "Φιλιππότης") και "Το αινιγματικό χαμόγελο της Ελένης" (Εκδόσεις "Λωτός"). Επίσης έχει ασχοληθεί με τη φιλολογική επιμέλεια βιβλίων.

Πληθώρα άρθρων της, σε θέματα νεοελληνικής λογοτεχνίας και μουσειολογίας, έχει δημοσιευτεί σε επιστημονικά περιοδικά.